Schronisko na Hali Kondratowej do remontu

Schronisko na Hali Kondratowej mijają niemal wszyscy turyści zmierzający na Giewont. Położone jest na Polanie Kondratowej, u stóp Długiego Giewontu, na wysokości 1333 m n.p.m. Jest małe, bo dysponuje zaledwie 20 miejscami noclegowymi, ale bardzo lubiane - wiele razy znajdowało się w czołówce tatrzańskich schronisk. W przeciwieństwie do innych, nie przychodzi się tu na szarlotkę, ale wyjątkowy piernik. 

Budynek schroniska został postawiony przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie (poprzednika PTTK) w latach 1947–48 wg projektu Bogdana Laszczki. W roku 1950 powiększono go o dodatkowe skrzydło. Już kilka lat później - 26 kwietnia 1953 schronisko przeżyło największą katastrofę w swojej historii - głaz o masie 30 ton, który oderwał się od Długiego Giewontu -  wbił się w narożnik jadalni, dwa inne zatrzymały się kilka metrów od budynku. 

Można je do dziś podziwiać przed schroniskiem, przy czym ten największy, który zniszczył ścianę schroniska, został rozbity i część jego została zakopana pod podłogą, a część została na zewnątrz.

Od początku schronisko prowadziła rodzina Skupniów - pierwszym kierownikiem był Stanisław Skupień, narciarz i olimpijczyk. Po nim do 2003 gospodarzem był jego syn Andrzej, a następnie wnuczka - Iwona Haniaczyk. W ubiegłym roku do schroniska doprowadzono kanalizację, a także niezawodne zasilanie, bo dotychczasowa, naziemna linia energetyczna podczas każdego halnego ulegała awariom. 

Teraz przyszedł czas na jego remont i gruntowną modernizację, jak podkreśla Jarze Kalarus ze spółki PTTK "Karpaty", do której należą tatrzańskie schroniska, to ostatnie z nich, które nie było remontowane. W Karcie informacyjnej inwestycji można przeczytać: 

... Koniecznym jest powiększenie i dostosowanie do obowiązujących standardów, pomieszczeń zaplecza kuchennego i pomieszczeń gospodarczych. Projekt ukierunkowany jest przede wszystkim na dostosowanie najmniejszego w Tatrach schroniska do obecnie obowiązujących norm i przepisów m.in. przeciwpożarowych i higieniczno- sanitarnych, a także zapewnienia obsłudze schroniska godnych warunków pracy. Realizacja zadania nie zwiększy ilości miejsc noclegowych, znacznie poprawi jednak warunki kwaterowania ….         

Jak mówi Marek Nodzyński - wiceprezes tatrzańskiego oddziału PTTK Kubatura obiektu zostanie ta sama, liczba noclegów ta sama, ale warunki sanitarne, warunki higieniczne, warunki dla personelu zdecydowanie się zmienią. Zostaną z tyłu dobudowane pomieszczenia magazynowe. Elewacja, taras zostaną zachowane tak, jak w tej chwili. Budynek będzie murowane, obecne belki, z którego zbudowane jest schronisko, zostaną przecięte na pół i mur zostanie nimi obłożony, bo zachować wygląd obecnej elewacji. Na to wyraził zgodę Tatrzański Park Narodowy.

Na czas remontu, który może potrwać nawet dwa lata, schronisko będzie wyłączone z eksploatacji. Jak mówi Jerzy Kalarus nie będzie można także korzystać z bufetu, jedynie zostaną ustawione tymczasowe toalety. Nadrzędnym celem PTTK jest i będzie zachowanie niepowtarzalnego klimatu tego miejsca - podkreśla. 

Nie wiadomo jednak czy zadba o to ta sama rodzina, która prowadziła schronisko od 75 lat, bo umowa wygasa, a nowy przetarg lub konkurs na prowadzenie schroniska zostanie rozpisany w przyszłym roku. PTTK nie ukrywa, że największe szanse na jego wygranie będą mieli oferenci, którzy przedstawią najlepsze oferty na eksploatację i najwyższą cenę.