Jeżeli jesteś osobą niepełnosprawną lub masz na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, sprawdź, czy poniesione przez Ciebie wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych uprawniają do ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli tak, to możesz je uwzględnić przy obliczaniu podatku.
Do osób niepełnosprawnych zaliczane są osoby, które posiadają orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Chodzi o decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez właściwy organ.
Osoba niepełnosprawna zaliczona do I grupy inwalidzkiej
To ktoś, w stosunku do kogo orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.
Osoba niepełnosprawna zaliczona do II grupy inwalidzkiej
To ktoś, w stosunku do kogo orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika
To współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli są osobami niepełnosprawnymi,
a ich dochody nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 9120 zł.
Nie każdy wydatek dotyczący osoby niepełnosprawnej uprawnia do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Odliczeniu podlegają wyłącznie te wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę, które zostały wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Wydatki uprawniające do odliczeń dzielą się na limitowane(kwotę odliczenia oblicza się z uwzględnieniem limitu kwotowego) i nielimitowane(odliczeniu podlega cała kwota).
Wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Może to być faktura, rachunek, dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego, o ile wynika z nich kto, kiedy, ile oraz za co zapłacił.
Jedynie w przypadku wydatków limitowanych związanych z:
- opłaceniem przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
- utrzymaniem psa asystującego przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa,
- używaniem samochodu osobowego w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa albo niepełnosprawnego dziecka, które nie ukończyło 16. roku życia, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających wysokość wydatków.
Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
- wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika,
- okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego,
- okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
W przypadku wydatków:
- nielimitowanych - odliczasz kwotę faktycznie poniesioną;
- ograniczonych "górnym" limitem kwotowym - odliczasz kwotę faktycznie poniesioną, nie wyższą niż limit określony w ustawie
- częściowo sfinansowanych (dofinansowanych) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz wydatków zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie - odliczasz różnicę pomiędzy wydatkami faktycznie poniesionymi a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie
- na leki - odliczasz różnicę pomiędzy wydatkami faktycznie poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100 zł.
Odliczenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym PIT-36,PIT-37 lub PIT-28, do którego trzeba dołączyć formularz PIT/O z informacją o odliczeniach.
Organ podatkowy, na wniosek podatnika, może, w związku z poniesionymi przez niego wydatkami uprawniającymi do ulgi rehabilitacyjnej:
- zwolnić płatnika z obowiązku pobrania podatku, jeżeli ten uprawdopodobni, że pobrany podatek
byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do podatku należnego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy,
- ograniczyć pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone
według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na dany rok podatkowy.
