Tajemnica Stonehenge rozwikłana. Naukowcy zbadali DNA budowniczych

Uczeni zbadali materiał genetyczny człowieka wczesnego neolitu, który zamieszkiwał obszar Wysp Brytyjskich z dostępnymi próbkami osobników, którzy pochodzili z terenów ówczesnej Europy i Azji. Doszli do wniosku, że przodkowie budowniczych Stonehenge wywodzili się z Anatolii - to obszar dzisiejszej Turcji. Naukowcom udało się odtworzyć w przybliżeniu trasę tej migracji. Najpierw poruszali się z wyspy na wyspę w akwenie Morza Egejskiego. Następnie dopłynęli do półwyspu Iberyjskiego przez Morze Śródziemne, a stamtąd na Wyspy Brytyjskie. Ten ostatni etap mogli pokonać drogą lądową lub morską.

Człowiek neolitu szukał w ten sposób nowych terenów łownych, przy okazji doskonaląc pierwsze próby uprawiania ziemi, co można by nazwać prarolnictwem. Żyjąc w pobliżu akwenów morskich zajmował się też rybołówstwem. Przy czym grupa, która wyruszyła z Anatolii, podzieliła się po pewnym czasie na dwa mniejsze trzony. Ci, którzy nie ruszyli w kierunku Półwyspu Iberyjskiego, zapuścili się w głąb kontynentu wzdłuż Dunaju stopniowo zaludniając centralną Europę. Istniejące próbki DNA wczesnych mieszkańców współczesnej Wielkiej Brytanii bardzo przypominają w składzie materiał genetyczny ludzi z terenów dzisiejszej Hiszpanii i Portugalii. Co ciekawe, przodkowie budowniczych Stonehenge prawdopodobnie zaludnili Wyspę nie od strony kanału La Manche, lecz lądując na wybrzeżach walijskich.

Badania uczonych potwierdziły także, że po rozbiciu się na dwa obozy materiały genetyczne człowieka wczesnego neolitu nie mieszały się. Zdaniem profesora Marka Thomasa z Uniwersytetu w Londynie, obie grupy stopniowo adaptowały się do nowych warunków klimatycznych, jednocześnie modyfikując swe zdolności uprawne w zależności od wymogów terenowych południowej, centralnej i północnej Europy. Jak ustalono, człowiek neolitu znacznie różnił się fizycznie od współczesnych mieszkańców kontynentu - miał z reguły ciemną karnacje i brązowe oczy.