To jedna z najbardziej obiecujących dziedzin współczesnej nauki. Zbudowane przez człowieka cząsteczki o rozmiarach zaledwie kilku, czy kilkudziesięciu atomów można wykorzystać prawie wszędzie od medycyny po inżynierie materiałową. Pytaia o jej bezpieczeństwo pojawiają się jednak coraz częściej.

Nanocząstki są na tyle małe, że z łatwością mogą przenikać przez błony komórkowe, mogą dostać się w miejsca naszego organizmu, gdzie normalnie nie powinny się znaleźć np. do płuc, czy mózgu.

Ponieważ są sztucznie stworzone, organizm nie wie co z nimi robić, nie do końca da się przewidzieć czym to może się skończyć. Co więcej istnieją dowody na to, że węglowe nanorurki lub takie nanopiłeczki, w których można coś do wnętrza komórki przenieść, same w sobie mogą komórkom szkodzić.

Co ciekawe, na razie praktycznie nie ma zasad postępowania z nanocząstkami, skoro więc tak obawiamy się genetycznie modyfikowanej żywności, być może powinniśmy się bardziej dopytywać, czy leki, kremy, albo tkaniny, których używamy nie mogą się okazać szkodliwe.