Dziś przed Sądem Apelacyjnym odbyła się rozprawa odwoławcza. O nieumyślne sprowadzenie tej katastrofy prokuratura oskarżyła dyżurnych ruchu z posterunków kolejowych Starzyny - Andrzeja N. i Sprowa - Jolantę S., którzy skierowali jadące z naprzeciwka pociągi na ten sam tor. Orzekający w I instancji częstochowski sąd skazał ich na 4 lata oraz 2,5 roku więzienia.

Po wysłuchaniu głosów stron sąd zdecydował, że z uwagi na zawiły charakter sprawy ogłosi orzeczenie 26 stycznia.

Marek Mazur z Prokuratury Okręgowej w Częstochowie ocenił, że wymierzone oskarżonym przez sąd I instancji kary są rażąco niewspółmierne do ich i winy oraz skutków samej katastrofy. Podobnie jak przed sądem I instancji zażądał 8 lat dla N. i 7 dla S. Prok. Mazur podkreślał, że to od dyżurnych ruchu zależy bezpieczeństwo podróżujących szlakami kolejowymi. Dodał, że gdyby oskarżeni postępowali zgodnie z instrukcjami, do tej katastrofy by nie doszło.

Obrona domaga się uniewinnienia oskarżonych lub uchylenia wyroku i ponownego procesu. Obrońca N. mec. Witold Pospiech powiedział, że w całej sprawie mówi się o odpowiedzialności wyłącznie dyżurnych ruchu, tymczasem katastrofie mogli zapobiec także członkowie załóg obu pociągów (którzy zginęli w tym wypadku). Adwokat odniósł się też do stanu zdrowia N., który po katastrofie kilkakrotnie trafiał do zakładu psychiatrycznego. Ten człowiek od pięciu lat odbywa już karę. To nie jest już życie, tego człowieka już nie ma. Wnoszę o uniewinnienie, ten człowiek nie wiedział, co czyni (...) to było niezależne od niego - zakończył mec. Pospiech.

Obrońcy zwracali też uwagę na proces szkolenia i stan kolejowej infrastruktury. Obrońca S. mec. Grzegorz Porębiński w swoim wystąpieniu wyraził przekonanie, że jego klientka nie miała wystarczającej wiedzy, by właściwie interpretować stan urządzeń, została źle przeszkolona. W opinii adwokata, to zaniechanie pracodawcy. Poddał w wątpliwość, czy w przypadku S. została przeprowadzona autoryzacja - czyli sprawdzenie praktycznych umiejętności w miejscu pracy.

Ze stanowiskiem obrońców nie zgadzają się pełnomocnicy spółek kolejowych - oskarżycieli posiłkowych w procesie. Podkreślali oni, że na katastrofę złożyły się ludzie błędy. Przekonywali, że oboje dyżurni byli doświadczonymi i dobrze przeszkolonymi, znającymi procedury pracownikami, a sygnały z urządzeń nie mogły budzić żadnych wątpliwości - są m.in. właśnie po to, by alarmować o ludzkich błędach. 

Do katastrofy doszło 3 marca 2012 r. we wsi Chałupki k. Szczekocin - na zjeździe z Centralnej Magistrali Kolejowej w kierunku Krakowa. Zderzyły się pociągi TLK "Brzechwa" z Przemyśla do Warszawy i Interregio "Jan Matejko" relacji Warszawa-Kraków. Pociąg Warszawa-Kraków wjechał na tor, po którym z naprzeciwka jechał pociąg Przemyśl-Warszawa.

Prokuratura zarzuciła dyżurnym nieumyślne sprowadzenie katastrofy kolejowej oraz poświadczenie nieprawdy w dokumentacji kolejowej - co do czasu zamknięcia torów po zderzeniu pociągów. Straty materialne po katastrofie oszacowano na 19 mln zł.

^(mn)