Kopalnia Soli "Wieliczka" przygotowała dla turystów nowe atrakcje. Inauguruje nowy sezon turystyczny otwarciem dwóch komór, wyposażonych w nowoczesne instalacje multimedialne. Nowa propozycja ma trafić do zwiedzających, którzy cenią sobie wędrówki w wirtualnym świecie, ma być okazją do szybkiej i atrakcyjnej prezentacji szerokiej wiedzy o historii, geologii, sztuce, tradycji oraz pracy górników.
Multimedialna ekspozycja "Sól życia" łączy dziedzictwo kulturowe, historyczne i przyrodnicze z teraźniejszością, pozwala poznać sól w jej licznych zastosowaniach, ale także w pełni doświadczyć historii, tradycji i atmosfery kopalni - zapowiada nową ekspozycję Kajetan d'Obyrn, prezes zarządu Kopalni Soli "Wieliczka".
Elementem ekspozycji jest wielkoformatowa projekcja w komorze Kazanów - jedyna tego typu podziemna projekcja multimedialna na świecie, a w komorze Lill Górna: spektakl przy solnym krysztale, pierwsze w świecie podziemne kino 5D i ponad 20 interaktywnych stanowisk.
Udostępnione właśnie komory znajdują się na głębokości 125 m, na końcu trasy turystycznej, w sąsiedztwie komór Warszawa i Stanisława Staszica. Są tak usytuowane, że nie zakłócają zabytkowego charakteru trasy, a równocześnie umożliwiają łatwy dostęp do nowoczesnych prezentacji.
Prace nad realizacją projektu trwały trzy lata. Objęły prace górnicze, instalację sieci i multimediów wraz z aranżacją. Obie komory to XIX-wieczne wyrobiska. Przed przystąpieniem do prac górniczych trzeba było z nich wywieźć zalegający przez dziesiątki lat urobek, czyli 2700 górniczych wozów wypełnionych tzw. rumoszem skalnym i żużlem. Dla wzmocnienia stropu i ociosów obu komór wprowadzono w górotwór około 12 kilometrów kotew, do zabezpieczenia użyto także około 500 m3 drewna. Po wykonaniu zabezpieczenia zmodernizowano elektryczną sieć strukturalną, ułożono łącznie około 6 km instalacji okablowania elektrycznego oraz około 5,5 km okablowania multimedialnego.
Pochodząca z II połowy XIX wieku komora Lill Górna to jedyny na Trasie turystycznej przykład wyrobiska, w którym zastosowano cztery fazy eksploatacji soli z użyciem rożnych technik jej wybierania. Pierwsze dwie fazy pozyskiwania soli zastosowane w XIX wieku to tradycyjne metody ręczne: klinowa oraz wrębiania ręcznego ze strzelaniem. Z początkiem XX wieku kontynuowano wydobycie soli - tym razem metodą wrębu mechanicznego ze strzelaniem. Z kolei ostatnia faza wydobycia soli z wyrobiska to eksploatacja na mokro, czyli metodą ługowania natryskowego. Nazwa komory pochodzi od nazwiska Józefa Lill von Lilienbacha, który w latach 1812-1832 pełnił funkcję naczelnika kopalni. Lilienbachowi kopalnia zawdzięcza także założenie w 1830 r. istniejącej do dziś orkiestry górniczej.
Komorę Kazanów wybrano w bryle soli zielonej odkrytej w połowie XIX wieku. Nosi ona taką samą nazwę jak międzypoziom, na którym się znajduje. Nazwa Kazanów pochodzi od nazwiska Adama Kazanowskiego (żupnik wielicki 1642-1645, a także przyjaciel i marszałek nadworny koronny króla Władysława IV). Jego staraniem mapy kopalni zostały wzbogacone winietami ilustrującymi prace górnicze, autorstwa Wilhelma Hondiusa. Za czasów żupnictwa Adama Kazanowskiego, w 1644 roku, wybuchł największy w historii kopalni pożar, który trwał ponad 8 miesięcy.
Na podstawie materiałów prasowych Kopalni Soli "Wieliczka".
