13 sierpnia 1961 roku mieszkańców Berlina zaskoczyła wiadomość, że wschodnio-niemieckie władze i dowództwo rosyjskich wojsk stacjonujących w tym kraju zdecydowały się na budowę betonowej zapory. Na wiele lat podzieliła ona miasto na część kapitalistyczną i socjalistyczną.

Po zakończeniu II Wojny Światowej Niemcy podobnie jak Austria były okupowane przez cztery państwa: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię i Francję. Kraj został podzielony na dwie częśći: wschodnią i zachodnią. Wyjątek stanowił Berlin, podzielony między wszystkich. W czerwcu 1948 władze radzieckie rozpoczęły blokadę gospodarczą Berlina, by wyprzeć innych aliantów. Zabroniono wwożenia do miasta wszelkich towarów. Berlin był jednak zaopatrywany drogą powietrzną. Przewóz lotniczy zwiększył się wtedy z 6,5 ton do 12940 ton dziennie. Niepowodzenie blokad zmusiło władze radzieckie do zmiany taktyki, blokady zniesiono w maju 1949. W październiku 1949 z radzieckiej strefy okupacyjnej utworzone zostaje nowe państwo socjalistyczne - Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) ze stolicą w Berlinie Wschodnim. W początkowych latach podziału ludność miasta nie miała problemów z przekroczeniem granicy. W sierpniu 1961 roku drastycznie zaostrzył się kryzys wokół Berlina. Wojsko i policja stanęły naprzeciw siebie po obu stronach granicy. Na początku sierpnia w zachodnioberlińskich obozach dla uciekinierów rejestrowały się setki osób. Pierwsze tygodnie sierpnia cechowały się dyplomatyczną aktywnością zachodnich mocarstw. 13 sierpnia Armia Ludowa i Policja Ludowa rozpoczęły budowę ulicznych umocnień i barykad na granicy między Berlinem Wschodnia, a Zachodnim. Obywatele NRD mogli wyjeżdżać do Berlina Zachodniego jedynie za specjalnym zezwoleniem władz NRD. 15 sierpnia po raz pierwszy zastosowano betonowe bloki zamiast drutu kolczastego. Zakazano wówczas wjeżdżania do Berlina Wschodniego samochodów z zachodnioberlińskimi rejestracjami. Posłuchaj relacji berlińskiego korespondenta RMF Tomasza Lejmana:

Mur Berliński liczył 45,1 km długości. Składał się z: betonowego muru, okopów, min i drutów kolczastych. Próbując uciekać na zachód zginęło ok. 80 osób. Mur został obalony dopiero ponad 20 lat później. 9 listopada 1989 wieczorem władza oświadczyła ,że ewentualni emigranci mogą przekraczać granicę do RFN i Berlina Zachodniego. W nocy 10 listopada tysiące ludzi przechodziło obok policjantów. W murze zaczęła powstawać dziura. Rozwścieczony tłum niszczył czym się dało, symbol podziału Niemiec i Europy.

Od upadku muru berlińskiego minęło już ponad 11 lat. Jednak jak się okazuje ten czas nie zatarł różnic. Mur zmienił wiele: inna architektura, inna mentalność oraz wciąż istniejące nazwy „wschód” i „zachód”. Często młodzież z zachodnich Niemiec nie rozumie swoich kolegów ze wschodnich landów, nazywając ich pogardliwie „wschodniacy”. „Ludzie ze wschodu ubierają się dziwnie, inaczej. Moda jest tutaj inna niż na zachodzie. Ona jest taka jak u nas przed dziesięciu laty” – dzielił się swymi spostrzeżeniami jeden z Niemców. Dodał jeszcze, że pochodzących z byłego NRD można bardzo łatwo rozpoznać na ulicy. Mimo wszystko Niemcy są bardzo dumni ze swojej historii. Mur jest symbolem, atrakcją turystyczną, przez 40 lat był unikatem na światową skalę.

16:30