Cytować na wstępie artykułu oficjalny biogram w Wikipedii to jak zaczynać zdanie od "więc". Więc, zanim sam napiszę coś o moim literackim bohaterze i zaprezentuję własny wywiad, przytoczę hasło z Wiki i od razu sam sobie wpiszę jedynkę do dzienniczka na tej lekcji języka polskiego z literatury współczesnej.
Darek Foks, właśc. Dariusz Foks (ur. 27 lipca 1966 w Skierniewicach) – polski pisarz, filmowiec i artysta sztuk wizualnych.
Studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, ukończył scenariopisarstwo oraz organizację produkcji filmowej i telewizyjnej w PWSFTviT w Łodzi. Pracował m.in. w redakcji „Literatury na Świecie” (sekretarz redakcji; 1996–1998), redakcji „Aktivista” (redaktor prowadzący, zastępca redaktora naczelnego; 2002–2004), redakcji „Twórczości” (redaktor działu prozy; 2004–2017) i Narodowym Centrum Kultury Filmowej w Łodzi (2017–2018). Pracuje w Szkole Filmowej w Łodzi. Był stałym współpracownikiem literackim magazynów „Playboy” i „Machina”. Laureat m.in. głównej nagrody Konkursu na Brulion Poetycki (1993), Nagrody im. Natalii Gall (1999), Nagrody TVP Kultura (2006) za książkę Co robi łączniczka (wspólnie ze Zbigniewem Liberą), nominowaną również do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii proza (2006). Prace z cyklu "Co robi łączniczka" były wystawiane w najważniejszych polskich galeriach.
Książki poetyckie:
Film i inne wiersze (arkusz) (1989)
Wiersze (arkusz) (1989)
Wiersze o fryzjerach (1994)
Misterny tren (1997)
Ezra Pub (1998)
Sonet drogi (2000)
Sigmund Freud Museum (2010)
Liceum (2012)
Rozmowy z głuchym psem (2013)
Tablet taty (2015)
Historia poezji polskiej dla drwali (2015)
Wołyń Bourne’a (2016)
Kronsztad (2017)
Pieśni o wszystkim (2018)
Café Spitfire (2019)
Ludzie kultury (2019)
Zrzut (2020)
Eurydyka (2021)
Poezja i proza:
Ustalenia z Maastricht (2006)
Sto najlepszych polskich reklam i jedna niemiecka (2009)
Proza:
Orcio (1998)
Pizza weselna (2000)
Mer Betlejem (2003)
Co robi łączniczka – wspólnie ze Zbigniewem Liberą (2005)
Wielkanoc z tygrysem (2008)
Kebab Meister (2012)
Susza (2014)
Historia kina polskiego (2015)
Wybory utworów:
Przecena map (2005)
Debordaż – wybór i posłowie Joasia Orska (2014)
Autorskie antologie:
Niewinni kaznodzieje. Filmowy zestaw wierszy poetów polskich urodzonych w latach 1958–1985 (2001)
Zawrót głowy. Antologia polskich wierszy filmowych (2018)
Jednym z pierwszych wierszy Darka Foksa, który mnie powalił (jak bandzior cegłą zamyślonego przechodnia w bramie), był ten oto:
Wysublimowany humor i dosadność, brutalizm i subtelność, "luzacki" styl i klasyka poetyki, połączenie naturszczyka z prawdziwym erudytą - te sprzeczności zgodnie łączyły się w poezji autora tomu "Wiersze o fryzjerach". Foks od początku nie dał się przyciąć do literackich mód Generacji X, choć w jego utworach pobrzmiewają echa lektury pisarzy amerykańskich nagminnie naśladowanych na przełomie lat 80. i 90. XX w. Kiedy zaczęła się moja czytelnicza przygoda z twórczością Darka Foksa też czytałem poezję Szkoły Nowojorskiej (np. Franka O'Hary i Jamesa Schuylera) czy minimalistyczną prozę postmodernisty Waltera Abisha. Jednak autor "Eurydyki" nie stał się tylko epigonem amerykańskich mistrzów literackich gier i gierek. Odnalazł własną drogę twórczą. Tym samotnym, tylko jego własnym szlakiem była "ścieżka" filmowa. Ta fascynacja dziełami X Muzy, o którą pytałem Foksa w wywiadzie, przypomina mi "dziecięcy" zachwyt nad nowym medium charakterystyczny dla artystów pierwszej połowy XX wieku.
Montaż, symultaniczność, nieciągłości - cechy filmowe, które tak mocno wpłynęły na poetów w rodzaju Guillaume'a Apollinaire'a czy Filippo Tommaso Marinettiego - to także stałe cechy utworów autora "Debordażu". Łączenie collage'y obrazkowych i fotografii z tekstami to kolejny fascynujący rys artystycznej metody Darka Foksa. Gdy nawiązuję do awangardowej tradycji XX wieku też nie mam na myśli epigoństwa. To nie jest tylko nowe odkrycie starej tradycji. Polski poeta (i)gra także z samą definicją "polskości", na przykład (razem ze Zbigniewem Liberą) biorąc na warsztat Warszawskie Powstanie, odwracając zastane hierarchie w oficjalnej Historii, burząc i budując na nowo, na swój własny sposób, znajdując formy i sposoby wyrazu (ryzykowne, ale adekwatne).
Poeta i prozaik, fotografik i filmowiec jest gościem Conrad Festival w Krakowie - prestiżowej imprezy z udziałem uznanych krajowych i zagranicznych pisarzy.
W kalendarzu piątkowych wydarzeń czytamy:
Bronka Nowicka / Darek Foks
Każda książka to osobny świat, do którego zaprasza nas autorka bądź autor. Raz ów świat przypomina rzeczywistość, z którą mamy do czynienia na co dzień, innym razem jest to uniwersum całkowicie fikcyjne. Nie ma chyba osoby, która odrzuciłaby takie zaproszenie. Jednym z naszych podstawowych odruchów czytelniczych jest próba sforsowania wyobraźnią granicy, która oddziela nas od opisanego miejsca – znajomego lub obcego, realnego lub fantastycznego. Zainicjowany w ubiegłym roku cykl filmowy, którego poszczególne części trudno zaklasyfikować do jednego gatunku, ma na celu prezentację twórczości wybranych polskich pisarek i pisarzy. Dzięki wiedzy i pomysłowości oprowadzających, których poprosiliśmy o przygotowanie „spacerowych tras”, będziemy mogli odwiedzić światy Julii Fiedorczuk, Mikołaja Grynberga, Adama Kaczanowskiego, Angeliki Kuźniak, Doroty Masłowskiej, Bronki Nowickiej i Macieja Płazy.
Naszych internautów zachęcam do lektury wierszy Darka Foksa. Można je znaleźć w Internecie. I przeczytać - za darmo, ale na pewno nie na darmo.
Darek Foks "Wiersze o fryzjerach"
Darek Foks "Sto najlepszych polskich reklam i jedna niemiecka"
