Mastercard OFF CAMERA 2024. Te filmy zobaczymy w Konkursie Głównym

Międzynarodowy konkurs o Krakowską Nagrodę Filmową Andrzeja Wajdy to jeden z dwóch głównych konkursów Festiwalu Mastercard OFF CAMERA. Jak co roku publiczność jako pierwsza w Polsce zobaczy debiuty i drugie filmy twórców, o których obecnie dyskutuje się na świecie. 

Wysokość Nagrody to aż 25 000 dolarów. Laureatką zeszłorocznej, 16. edycji Mastercard OFF CAMERA została reżyserka Tonia Noyabrova i jej obraz - "Do You Love Me?".

Kto w tym roku będzie ubiegał się o nagrodę? Organizatorzy zaprezentowali pierwsze pięć z dziesięciu filmów.

Amir i Narges, młoda, kochająca się para z Iranu, napotykają na przeszkody związane z klasowymi podziałami społeczeństwa. Amir, pochodzący z uboższej rodziny, pracujący najpierw jako kelner, a później w przetwórstwie ryb, boryka się z problemami finansowymi, by zdobyć akceptację ojca Narges. W międzyczasie, Narges próbuje odwlec narzucone jej aranżowane małżeństwo.

Fabularny debiut Behrooza Karamizade to realistyczny dramat, w którym miłosna historia przeplata się z wątkami kryminalnymi i sensacyjnymi. Reżyser ukazuje parę swoich głównych bohaterów zmuszonych stawić czoła tradycji, hierarchii i społecznym podziałom oraz skorumpowanej rzeczywistości, w której uczucia nie są bynajmniej najlepszą walutą.

W latach 90. w Kijowie, Tonia, nieśmiała uczennica, zmienia szkołę i stara się odnaleźć w nowym otoczeniu. Szybko zaprzyjaźnia się z grupą nastolatków i przyciąga uwagę Zhurika, dowcipnego chłopaka, oraz Sani, mrocznego dealera. Bohaterka wchodzi w skomplikowany trójkąt miłosny, w którym tajemnica z jej przeszłości przeplata się z genderowymi uprzedzeniami w brutalnej post-komunistycznej rzeczywistości.

Reżyserka - Anna Buryachkova sprawnie wykorzystuje konwencje kina inicjacyjnego, osadzając je w konkretnym historycznym kontekście. A jej film to rodzaj ody do postsowieckich nastolatków, zmagających się nie tylko z właściwymi dla ich wieku rozterkami i gwałtownymi emocjami, ale z trudnymi realiami systemowej transformacji.

Przed kluczowym meczem siatkówki, który może zapewnić jej drużynie udział w mistrzostwach kraju, 17-letnia Sofia dowiaduje się, że jest w ciąży. W kraju, gdzie aborcja jest zakazana, dziewczyna decyduje się na jej przerwanie, mimo przeszkód, w tym ataku fundamentalistów. Sofia łatwo się nie poddaje, dzięki wsparciu drużyny i przyjaciółek.

Fabularny debiut Lillah Halla miał swoją premierę w ramach ubiegłorocznej prestiżowej canneńskiej sekcji Semaine de la Critique. Reżyserka wykorzystuje konwencje kina inicjacyjnego i dramatu aborcyjnego, żeby z pasją i zaangażowaniem pokazać niesprawiedliwości społeczne i genderowe, jakich na każdym kroku doświadcza jej bohaterka. Równocześnie jej film portretuje niezłomność i moc dziewczyńskiej solidarności.

Jirka i Aneta, żyjące dotąd spokojnie i bez pośpiechu, nagle muszą zmierzyć się z chaosem, jaki wprowadza do ich życia nieoczekiwana wizyta despotycznej matki Jirki, Valerie. Jej obecność testuje granice ich związku, a co miało być krótką wizytą, zamienia się w długotrwały pobyt, gdyż Valerie nie planuje wyjeżdżać.

Reżyserski duet - Jan Vejnar i Tomáš Pavlíček - prezentuje pełną czarnego humoru opowieść o toksyczności rodzica. Zderzając konwencje realistycznego dramatu, komedii sytuacyjnej i chwyty wzięte wprost z kina grozy, uświadamiają widzom, że czasem najgorsze koszmary i potwory czają się tuż obok i przybierają oswojoną i niewinną formę.

Vera i Andre, para w życiu i wspólnicy w pracy - pracują nad aplikacją mającą polepszyć zdrowie reprodukcyjne kobiet w rozwijających się krajach, inspirując się prywatnymi doświadczeniami Very. Przed ważną prezentacją projektu, stresowana Vera korzysta z hipnozy, by rzucić palenie, co prowadzi do utraty przez nią społecznych ograniczeń i rozpętuje serię komicznych i problematycznych sytuacji.

W swoim debiucie fabularnym Ernst de Geer proponuje widzom przenikliwą, pełną celnych i ciętych dialogów satyrę na rzeczywistość rządzoną przez media społecznościowe, technologiczne nowinki i wygórowane ambicje. Równocześnie obnaża paradoks i ironię współczesnego świata, który pozornie ceni indywidualizm, ale wyklucza i karze za wszelkie próby przełamania utartych zachowań i konwenansów.