Bartosz Arłukowicz: Przed podjęciem decyzji zapytałem Tuska o Mira i Zbycha

Konrad Piasecki: Już pan opanował tę dość upiorną nazwę swojego stanowiska?

Bartosz Arłukowicz: Nie jest upiorna, jest prosta.

Konrad Piasecki: Długaśna!

Bartosz Arłukowicz: W rozporządzeniu premiera jest bardzo precyzyjnie napisane "pełnomocnik ds. przeciwdziałania wykluczeniom".

Konrad Piasecki: Nie, nie, nie.

Bartosz Arłukowicz: Tak, tak, tak.

Konrad Piasecki: Zupełnie co innego czytam na stronach internetowych kancelarii premiera.

Bartosz Arłukowicz: Panie redaktorze, zakres zadań jest bardzo precyzyjnie sformułowany.

Konrad Piasecki: Nie mówię o zakresie zadań, tylko mówię o nazwie stanowiska. jak ona brzmi?

Bartosz Arłukowicz: Proszę sprawdzić w rozporządzeniu: pełnomocnik premiera ds. przeciwdziałania wykluczeniu.

Konrad Piasecki: A nie "koordynacji współpracy organizacji pozarządowych i administracji w przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu"?

Bartosz Arłukowicz: To wszystko jest w zakresie moich obowiązków. Nazwa jest krótsza. Chodzi o to, tak naprawdę, czym mam się zająć. To jest dużo ważniejsze.

Konrad Piasecki: A pan tę nazwę wymyślił, czy pan to zaproponował? Nazwę i stanowisko?

Bartosz Arłukowicz: Długo rozmawialiśmy z panem premierem, gdzie jest to pole współpracy i tak naprawdę wykluczenie i środowiska słabszych były zawsze mi bliskie. W ogóle do polityki wkroczyłem z działalności społecznej.

Konrad Piasecki: Tylko zastanawiam się, jak wygląda ta kuchnia. Prosi pana premier o spotkanie i mówi: "Panie Bartoszu, mam dla pana ofertę rządową, mam dla pana stanowisko..."?

Bartosz Arłukowicz: Kuchnia ma to do siebie, że goście do kuchni nie zaglądają.

Konrad Piasecki: Różnie bywa. Czasami są kuchnie otwarte, a od polityki wymagamy, żeby to była otwarta kuchnia.

Bartosz Arłukowicz: Kuchnię zostawmy, ważne jest to, czym trzeba się zajmować. I to pole współdziałania zostało określone bardzo precyzyjnie. Dlatego, że ja od wielu lat tymi problemami się zajmuję i zamierzam to kontynuować. Ja się bardzo cieszę, że to jest takie pole działania.

Konrad Piasecki: Co trzeba zrobić, żeby zostać wykluczonym i żeby Bartosz Arłukowicz się zainteresował takim wykluczonym?

Bartosz Arłukowicz: Ja myślę, że wykluczeń w Polsce jest bardzo wiele, różnych wykluczeń, dotykających różnych grup społecznych.

Konrad Piasecki: Właściwie każdy jest w pewnym sensie wykluczony. Myślę, że pan ma 37 milionów ludzi do zajęcia i objęcia własnym ramieniem.

Bartosz Arłukowicz: Ja podchodzę do tego w sposób absolutnie poważny i chciałbym, żebyśmy w taki sposób podchodzili. Weźmy pod uwagę na przykład ludzi w podeszłym wieku. Jaka dzisiaj jest aktywność społeczna ludzi starszych w Polsce? Myślę, że to jest ogromny problem. Dostęp do służby zdrowia, dostęp do kultury, dostęp do jakiejkolwiek formuły aktywności społecznej. Czy nie jest dzisiaj w Polsce tak, że ludzie starsi, w podeszłym wieku - że tak naprawdę rozmowę o nich ogranicza się do rewaloryzacji rent i emerytur?

Konrad Piasecki: To zapytam bardzo konkretnie. Czy można być wykluczonym z racji preferencji seksualnych?

Bartosz Arłukowicz: Pewnie, że można. Oczywiście, że można. Takie wykluczenia także istnieją.

Konrad Piasecki: Dzisiaj SLD składa ustawę o związkach partnerskich. Czy to jest ustawa, pod którą się Bartosz Arłukowicz jako pełnomocnik rządu podpisze?

Bartosz Arłukowicz: Mam świadomość z mediów, że dzisiaj SLD składa tę ustawę. Żeby precyzyjnie o niej rozmawiać, trzeba się z nią zapoznać, więc oczywiście zapoznam się. Ja jestem zwolennikiem regulacji prawnych, które pozwolą w jakikolwiek sposób, przy pomocy cywilnej umowy, w jakikolwiek sposób ułatwić funkcjonowanie związków nieformalnych.

Konrad Piasecki: Choć nie muszą się one nazywać małżeństwem?

Bartosz Arłukowicz: Choć nie muszą się one nazywać małżeństwem. Są modele, takie, jak na przykład we Francji, gdzie jest to rozwiązane przy pomocy umowy cywilnej.

Konrad Piasecki: A jest pan za wspólnym rozliczaniem podatkowym par homoseksualnych?

Bartosz Arłukowicz: Związków nieformalnych, tak to powiedzmy, bo to nie dotyczy tylko związków homoseksualnych, ale także i heteroseksualnych. I to wiemy, bo doświadczenia innych państw pokazują, że umowy cywilne w związkach nieformalnych niekoniecznie dotyczą tylko par homoseksualnych.

Konrad Piasecki: Wspólne rozliczanie - tak?

Bartosz Arłukowicz: Ja uważam, że ludzie żyjący w nieformalnych związkach powinni mieć prawo do wspólnego rozliczenia, spadku. Ale przede wszystkim chodzi o zdrowie i śmierć. To jest bardzo trudny problem, ja z tym problemem się stykałem także i w życiu swoim w części lekarskiej. To jest ogromnie ważna sprawa. Kiedy ludzie żyją ze sobą przez bardzo wiele lat w związku nieformalnym i potem w przypadku na przykład nagłej śmierci jest ogromny problem.

Konrad Piasecki: Panie ministrze, ma pan jakiś wymarzony, upatrzony cel tej paromiesięcznej kariery ministerialnej, pełnomocniczej?

Bartosz Arłukowicz: Całe myślenie o tym zadaniu, które przede mną postawiono, dzielę na dwie części. Pierwsza - to jest część legislacyjna, w której jest kilka propozycji, które trzeba załatwić szybko i chyba wydaje się...

Konrad Piasecki: Taka gwiazda, która panu przyświeca?

Bartosz Arłukowicz: … mam wrażenie, że można to załatwić w miarę sprawnie. I druga część, to działanie na rzecz określonych grup społecznych. I myślę tutaj o ludziach w podeszłym wieku w sposób szczególny, dzieci i niepełnosprawni. To jest zakres, który będzie wymagał ode mnie szczególnej uwagi.

Konrad Piasecki: A po wyborach pójdzie pan w ministry?

Bartosz Arłukowicz: Po wyborach na pewno chciałbym, żeby projekt walki z wykluczeniem był kontynuowany.

Konrad Piasecki: Kontynuowany przez Bartosza Arłukowicza?

Bartosz Arłukowicz: Oczywiście chciałbym się zajmować tym tematem. To oczywiste. Skoro się decyduję, to przecież nie tylko po to, żeby przez 5 miesięcy być w KPRM-ie.

Konrad Piasecki: Jeśli politycznie pozostanie status quo, to pan pozostanie pełnomocnikiem ds. wykluczonych?

Bartosz Arłukowicz: Na pewno będę zajmował się ludźmi wykluczonymi. W jakim miejscu, tego nie wiem, bo jest za wcześnie.

Konrad Piasecki: Kiedy pan zaczął negocjacje na temat przejścia?

Bartosz Arłukowicz: To nie były żadne negocjacje. Często pada to słowo.

Konrad Piasecki: No dobrze, to pytam kiedy? Ile to trwało?

Bartosz Arłukowicz: Na pewno trwało odpowiednio długi czas, żeby wyjaśnić wszystkie wątpliwości, bo tych wątpliwości było sporo. Proszę pamiętać, że ja byłem człowiekiem, który miał uwagi do funkcjonowania Platformy Obywatelskiej, rządu, ale usiedliśmy do stołu i zdiagnozowaliśmy różnicę, a potem pola kompromisu. To jest proces, który musi trwać.

Konrad Piasecki: Długo to trwa?

Bartosz Arłukowicz: Musi trwać tyle, żeby wzajemnie sobie zaufać. Ja mam wrażenie, że to wzajemne zaufanie gdzieś się spotkało.

Konrad Piasecki: Warunkiem było stanowisko pełnomocnika i "jedynka" na liście w Szczecinie?

Bartosz Arłukowicz: Nie było żadnych warunków. Warunki są w negocjacjach. Jeśli rozmawia się o państwie, jeśli rozmawia się o polityce, bo przecież o tym się także rozmawia, kiedy rozmawia się z ludźmi, z którymi chce się współpracować, to z tych rozmów później coś wynika. Jeżeli zaczyna się od warunków, to z reguły źle to się kończy.

Konrad Piasecki: Nie zapytał pan premiera czy Miro i Zbycho wystartują z list PO?

Bartosz Arłukowicz: O tym rozmawialiśmy z panem premierem to rzecz oczywista.

Konrad Piasecki: A jednak.

Bartosz Arłukowicz: To temat, który jest niezwykle ważny. Ja w tej sprawie uzyskałem jednoznaczną i absolutnie satysfakcjonującą odpowiedź premiera.

Konrad Piasecki: Powiedział, że ani Drzewiecki, ani Chlebowski na listach nie będą, jeśli tam będzie Arłukowicz.

Bartosz Arłukowicz: Powiedział to, co mówił wcześniej, że listy PO będą listami pozytywnymi, na których będą ludzie, którzy wzbudzają pozytywne emocje i którzy będą zdobywać głosy, i o to chodzi. Tak musi być formułowana lista wyborcza.

Konrad Piasecki: Bardzo zgrabnie pan unika odpowiedzi na to pytanie. Zadeklarował panu premier, że Chlebowski i Drzewiecki nie znajdą się na listach Platformy?

Bartosz Arłukowicz: W sposób jednoznaczny określił swoje zdanie w tej sprawie, a jak znam premiera będzie konsekwentny.

Konrad Piasecki: A radził się pan Aleksandra Kwaśniewskiego w sprawie tego przejścia?

Bartosz Arłukowicz: Pozwoli pan, że pozostawię dla siebie wiedzę z kim na temat tego przejścia rozmawiałem.

Konrad Piasecki: Leszek Miller wczoraj powiedział, że Aleksander Kwaśniewski wiedział wcześniej.

Bartosz Arłukowicz: Ale ja mam taki dobry zwyczaj, że jeśli z kimś rozmawiam prywatnie, to nigdy o tym potem publicznie nie mówię, jeśli tak się umawiam, więc powiem panu w sposób następujący. Rozmawiałem z minimalnie konieczną liczbą osób, które uważam dla mnie za ważne i których opinia się dla mnie liczy. Jest też kilka osób, które uprzedziłem przed konferencją o tym wydarzeniu.

Konrad Piasecki: Aleksander Kwaśniewski jest dla pana ważny?

Bartosz Arłukowicz: Aleksander Kwaśniewski zawsze był, jest i będzie dla mnie bardzo ważnym politykiem, którego uwagi bardzo szanuję, którego uwagi bardzo cenię i zawsze będę spoglądał na Aleksandra Kwaśniewskiego.

Konrad Piasecki: I dzisiaj mówi: Arłukowicz mógł zostać liderem lewicy, stracił szansę.

Bartosz Arłukowicz: Mógł, nie mógł to jest już wróżenie z fusów. Ja podjąłem się zadania, ja jestem politykiem zadaniowym i lubię wykonywać określoną część pracy, wtedy się czuję dobrze. Bardzo dobrze czułem się w komisji hazardowej.

Konrad Piasecki: Uważa pan, że nie miał pan szansy na przebicie Napieralskiego?

Bartosz Arłukowicz: Ja bardzo chciałem, żeby lewica była szeroka, zjednoczona, silna.

Konrad Piasecki: Pan właśnie dołożył kamyczek do zjednoczenia lewicy.

Bartosz Arłukowicz: Proszę pamiętać jaki proces zachodził. Wchodziliśmy do parlamentu jako Lewica i Demokraci z wielkim panelem polityków, w tym także o rodowodzie solidarnościowym. Potem zawężenie projektu do lewicy, potem kolejne zawężenie projektu do czystego SLD. Uważam, że sztywne ramy partyjne nie sprzyjają poszerzaniu się środowiska lewicowego.

Konrad Piasecki: I dzisiaj pan modli się o to, żeby PO nie zawarła koalicji z SLD po wyborach?

Bartosz Arłukowicz: Może nie tyle, że się modlę o to. Walczę, żeby zdobyć jak najlepszy wynik wyborczy i z chęcią staję do wyborów, i chcę prowadzić merytoryczną kampanię. Mam nadzieję, że będzie to kampania z sukcesem.