10 elżbietanek zostanie beatyfikowanych w sobotę podczas uroczystej mszy św. w Katedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. To pierwsza beatyfikacja w powojennej historii wrocławskiego Kościoła.
Elżbietanki, które Kościół katolicki ogłosi błogosławionymi zostały zamordowane przez żołnierzy Armii Czerwonej w 1945 r. Tragiczne wydarzenia miały miejsce na terenie dzisiejszej Opolszczyzny, Dolnego Śląska oraz Czech.
Msza beatyfikacyjna odbędzie się w sobotę w Katedrze św. Jana Chrzciciele we Wrocławiu. Homilię wygłosi delegat papieża Franciszka kard. Marcello Semeraro.
Rzecznik Archidiecezji Wrocławskiej, ks. dr hab. Rafał Kowalski, podkreślił, że to pierwsza beatyfikacja w historii powojennego Wrocławia. Dzięki siostrom-męczenniczkom w sobotę oczy całego chrześcijańskiego świata będą skupione we Wrocławiu - powiedział ks. Kowalski.
Relikwią towarzyszącą beatyfikacji jest kielich liturgiczny z Domu Zakonnego w Nysie na Opolszczyźnie, gdzie w 1945 r. zostały zamordowane trzy z beatyfikowanych zakonnic.
Ten kielich jest świadkiem męczeństwa sióstr, które zginęły w tym domu z rąk czerwonoarmistów. Kielich jest wymownym znakiem ofiary ich życia, ponieważ w kielichu składa się ofiarę" - powiedziała elżbietanka, siostra Katarzyna Mróz. Na naczyniu liturgicznym widnieją ślady po kulach. "Żołnierze radzieccy, kiedy weszli do Domu Zakonnego w Nysie 25 marca 1945 r., pierwszą rzeczą, którą zrobili, to sprofanowali kaplicę tego domu i naczynia liturgiczne - spożywali w nich posiłki. Później, dla zabawy, kielich został przez nich przestrzelony - opowiadała s. Katarzyna.
Podczas mszy beatyfikacyjnej kielich będzie niesiony w procesji, podobnie jak 10 świec symbolizujących zamordowane siostry. We wrocławskiej katedrze zostanie też odsłonięty obraz upamiętniający błogosławione zakonnice. We mszy beatyfikacyjnej będą uczestniczyć elżbietanki z 19 krajów, z czterech kontynentów.
W sobotę wieczorem w ramach uroczystości beatyfikacyjnych we wrocławskiej Hali Stulecia odbędzie się też czuwanie modlitewne.
Zgromadzenie Sióstr Elżbietanek powstało w Nysie w województwie opolskim. Było pierwszym rodzimym zgromadzeniem Ziemi Śląskiej, powstałym po kasacie zakonów przez rząd pruski w 1810 roku i stanowiło odpowiedź na znaki czasu. W 1842 roku rozpoczęło swą działalność stowarzyszenie dla terenowej pielęgnacji chorych, które z czasem zostało przekształcone w zgromadzenie zakonne. Zrodziło się ono z inicjatywy Doroty Klary Wolff, do której wkrótce dołączyły Matylda Merkert i jej rodzona siostra Luiza Maria Merkert oraz Franciszka Werner. Głównym celem, jaki sobie wytyczyły, była bezinteresowna służba najbardziej potrzebującym, zwłaszcza cierpiącym i chorym, w ich własnych mieszkaniach, bez względu na wiek, stan i wyznanie. Bp Förster 4 września 1859 r. zatwierdził Stowarzyszenie Szarych Sióstr św. Elżbiety. Zgromadzenie zyskało aprobatę papieża Piusa IX w dniu 7 czerwca 1871 r., a zatwierdzone zostało 26 stycznia 1887 r. przez papieża Leona XIII.
Obecnie Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety prowadzi działalność w Polsce, Niemczech, Czechach, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Izraelu, Palestynie, Brazylii, Rosji, na Litwie i Ukrainie, w Gruzji, Boliwii, Kazachstanie, Paragwaju, na Węgrzech i w Tanzanii.
Pierwsza grupa 108 męczenników II wojny światowej była beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski 13 czerwca 1999 r. w Warszawie.
