230 lat mają fragmenty najstarszego pomnika grobowego, który odkryto podczas prac konserwatorskich prowadzonych przy Starym Cmentarzu Podgórskim. Poinformował o tym Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa. Pomnik pochodzący z 1794 roku zostanie scalony i umieszczony przy głównej alei tej nekropolii.
Cmentarz Podgórski funkcjonował już przynajmniej w 1794 roku. Jest zatem starszy od otwartego w 1803 roku Cmentarza Rakowickiego.
Maciej Wilamowski, dyrektor biura Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, który finansuje prace przy Starym Cmentarzu Podgórskim poinformował, że nowo odkryty pomnik znajdował się na grobie Agnieszki Drelinkiewiczówny, 15-latki, która zmarła 7 października 1794 roku. Fragmenty pomnika grobowego zostały odnalezione przez pracowników Komitetu wśród kamiennych odłamków.
Ten pomniczek został już poddany pierwszym pracom konserwatorskim - został oczyszczony, a teraz będzie scalany i rekonstruowany. Uda się też odtworzyć tablicę z nazwiskiem zmarłej z wykorzystaniem kroju pisma, który był w oryginale w oparciu o zachowaną dokumentację, poinformował Maciej Wilamowski.
Odtworzony pomnik stanie być może jeszcze w tym roku przy głównej ścieżce na podgórskiej nekropolii. Jest to jakieś przywrócenie ważnej części pamięci o Krakowie, zaznaczył przedstawiciel SKOZK.
Przypomniał, że grób Agnieszki Drelinkiewiczówny już nie istnieje, bo w latach 70. XX wieku wraz z wieloma innymi pochówkami na Starym Cmentarzu Podgórskim, padł ofiarą działań inwestycyjnych prowadzonych przez ówczesne władze. Przez środek cmentarza poprowadzono wtedy nową ulicę Telewizyjną (obecnie aleję Powstańców Śląskich). Pochówki z terenu wydzielonego pod drogę zlikwidowano, a szczątki ludzkie przeniesiono do zbiorowych mogił. Zniszczeniu uległo wiele nagrobków o dużej wartości historycznej i artystycznej.
Część ich resztek znajduje się w lapidarium, a część wkopana jest w nasyp przy chodniku biegnącym wzdłuż alei Powstańców Śląskich. Wiele usuwanych pomników nagrobnych udało się utrwalić w latach 70. XX wieku na zdjęciach i rysunkach – stąd pochodziła dokumentacja, dzięki której udało się najpierw zidentyfikować pozostałości nagrobka Drelinkiewiczówny, a następnie przystąpić do jego scalania.