Pogrzeb Elżbiety II. Harmonogram uroczystości

O godz. 10:35 czasu londyńskiego (11:35 czasu polskiego) trumna została umieszczona na lawecie armaty. O godz. 10:44 (11:44 czasu polskiego) kondukt wyruszył w kierunku Pałacu Westminsterskiego, gdzie dotarł osiem minut później. Za trumną szli król Karol III oraz dziewięcioro innych członków rodziny królewskiej.

Nabożeństwo żałobne rozpoczęło się w Opactwie Westminsterskim o godz. 11:00 (12:00 czasu polskiego), a zakończyło tuż przed godz. 12:00 (13:00) dwiema minutami ciszy oraz hymnem narodowym.

Trumna następnie została ponownie umieszczona na lawecie armaty, po czym kondukt wyruszył w kierunku Wellington Arch, który znajduje na tyłach terenów zielonych przylegających do Pałacu Buckingham. Tam żołnierze przenieśli trumnę do karawanu, którym została przewieziona do zamku w Windsorze.

O godz. 16:00 (17:00 czasu polskiego) w kaplicy św. Jerzego rozpoczęło się nabożeństwo, w którym oprócz rodziny królewskiej uczestniczy personel dworu oraz obecni i byli pracownicy królewskich rezydencji. Podczas tego nabożeństwa trumna została opuszczona do królewskiej krypty, która znajduje się w podziemiach kaplicy. Tam, o godz. 19:30 (20:30 czasu polskiego), już tylko w obecności członków rodziny królewskiej, trumna zostanie złożona w grobie w kaplicy króla Jerzego VI, obok rodziców królowej i jej zmarłego w zeszłym roku męża, księcia Filipa.

Uroczystości pogrzebowe królowej Elżbiety II zaczęły się w Opactwie Westminsterskim w Londynie, co oznacza, że świątynia ta była miejscem pożegnania brytyjskiego monarchy po raz pierwszy od 1760 r.

Opactwo Westminsterskie jest miejscem pochówku 17 angielskich, szkockich lub brytyjskich monarchów (w niektórych przypadkach także ich małżonek), a ostatnim, który został tam złożony był w 1760 r. król Wielkiej Brytanii i Irlandii Jerzy II.

Ceremonie pogrzebowe wszystkich jego następców odbyły się w kaplicy św. Jerzego na zamku w Windsorze, przy czym w przypadku królowej Wiktorii w 1901 r. tam miało miejsce tylko nabożeństwo pogrzebowe, natomiast trumna z jej ciałem została złożona w niewielkim mauzoleum na terenie parku przylegającego do zamku.

W ostatnich kilku dekadach w Opactwie Westminsterskim odbyły się nabożeństwa pogrzebowe trojga członków rodziny królewskiej - hrabiego Mountbattena w 1979 r., księżnej Diany w 1997 r. oraz królowej-matki, matki Elżbiety II w 2002 r. Wszyscy oni zostali jednak pochowani nie w opactwie, lecz w innych miejscach.

Opactwo Westminsterskie było miejscem ślubu księżniczki Elżbiety - zanim jeszcze została królową Elżbietą II - z księciem Filipem w 1947 r. oraz jej koronacji w 1953 r.

Na przeprowadzenie nabożeństwa w Opactwie Westminsterskim zdecydowano się z m.in. dlatego, by więcej osób mogło pożegnać Elżbietę II - mieści się tam ok. 2000 osób, podczas gdy w kaplicy św. Jerzego - 800. Poza tym w Londynie znacznie więcej osób może na ulicach obserwować kondukt pogrzebowy, niż byłoby to w Windsorze.

Pogrzeb królowej Elżbiety II jest pierwszym pogrzebem państwowym w Wielkiej Brytanii od 1965 r. Co do zasady taki rodzaj pochówku przysługuje tylko monarchom, choć czasem robiony jest wyjątek dla innych, szczególnie zasłużonych osób.

Przed Elżbietą II ostatnim monarchą, który zmarł, był jej ojciec, Jerzy VI w 1952 r. Po jego śmierci tylko raz miał miejsce pogrzeb państwowy - w ten sposób pochowany został w 1965 r. były premier Winston Churchill. Pogrzeb państwowy zaoferowano także byłej premier Margaret Thatcher, ale jeszcze przed śmiercią odmówiła i miał on charakter ceremonialny.

Charakter ceremonialny miały również ostatnie najważniejsze pogrzeby w rodzinie królewskiej - męża królowej Elżbiety II, księcia Filipa w kwietniu zeszłego roku, jej matki, Elżbiety Bowes-Lyon w 2002 r. oraz pierwszej żony obecnego króla Karola III, księżnej Diany w 1997 r. Ale młodsza siostra Elżbiety II, zmarła w 2002 r. księżniczka Małgorzata - zgodnie ze swoim życzeniem - nie miała pogrzebu ceremonialnego, lecz prywatny, a jej ciało, co jest bardzo rzadkie w rodzinie królewskiej, zostało skremowane.

To, w jaki sposób wyglądają dziś pogrzeby państwowe, zostało w dużej mierze określone wytycznymi, które w kwestii swojego pochówku zostawiła zmarła w 1901 r. królowa Wiktoria. Od tego czasu wprowadzono kilka modyfikacji, ale główna część, w szczególności kluczowa rola sił zbrojnych, pozostaje bez zmian.

Większość elementów pogrzebu państwowego jest też w pogrzebie ceremonialnym, a różnica między nimi jest przede wszystkim w nazwie. Najbardziej widocznym rozróżnieniem jest to, że podczas pogrzebu państwowego lawetę armaty, na której jest trumna, ciągną marynarze, a podczas pogrzebu ceremonialnego - konie. Różnicą jest też to, że organizacją tego pierwszego zajmuje się lord marszałek, który jest jednym z dziewięciu pełniących obecnie głównie funkcje ceremonialne wielkich urzędników państwowych, zaś drugiego - lord szambelan będący najwyższym urzędnikiem na dworze królewskim.