Od tego roku zmieniają się zasady na egzaminie maturalnym. Ostatnie zostały wprowadzone podczas reformy w 2005 roku. Wtedy też po raz pierwszy uczniowie zdawali "nową maturę". Jednak egzamin dojrzałości funkcjonuje w różnej formie istnieje od ponad 100 lat.
Od 1932 z inicjatywy ministra wyznań religijnych Janusza Jędrzejewicza wprowadzono ujednolicony model oświaty, który niwelował różnice wynikłe z rozbiorów. Szkoła podstawowa trwała siedem lat, do klasy ósmej szli tylko ci, którzy nie zamierzali się dalej kształcić. Cztery lata szkoły średniej kończyły się tzw. Małą maturą. Umożliwiała ona podjęcie nauki w elitarnym liceum, które po dwóch latach kończyło się tzw. Dużą maturą. To świadectwo mogło zapewnić z kolei podjęcie pracy w administracji państwowej lub wstęp na studia wyższe.
Z kolei przed II wojną światową matura podzielona była na część pisemną i ustną. Część pisemna z języka polskiego była obowiązkowa, na napisanie wypracowania abiturient miał 300 minut.
Zobacz również:
W latach 1939-45 większość warszawskich szkół średnich działała nieprzerwanie w sposób tajny lub pod przykrywką rozmaitych kursów zawodowych. Odbywały się także matury. Ze względów bezpieczeństwa abiturient zdawał egzamin w cztery oczy z nauczycielem, a świadectwo dojrzałości było zakamuflowane, na przykład, w formie obrazka świętego z podpisami wujków i ciotek będących w rzeczywistości profesorami. Po wojnie wyższe uczelnie honorowały takie "dokumenty", bądź szkoła, o ile istniała nadal, wymieniała je na normalne świadectwa.
W PRL-u matura składała się z egzaminu pisemnego i ustnego z języka polskiego i matematyki oraz ustnego z historii, wiedzy o społeczeństwie i fizyki. Nie było żadnej alternatywy, możliwość wyboru przedmiotów na egzaminie ustnym pojawiła się dopiero w 1961 roku. W komisji egzaminacyjnej oprócz nauczycieli zasiadali także działacze partyjni czuwający nad ładem, porządkiem oraz prawidłową postawą polityczną abiturientów. Przykładowym tematem była: "Przebudowa społeczna i gospodarcza wsi polskiej w świetle Manifestu PKWN i planu 6-letniego".
W 1971 roku wprowadzono trzeci, obowiązkowy egzamin pisemny (do wyboru, obok języka polskiego i matematyki). Dekada Edwarda Gierka przyniosła jednak także pewne ułatwienia. W 1975 roku wolno było po raz pierwszy w historii polskiej matury korzystać ze słowników językowych i tablic matematycznych.
Później nastała era tzw. "starej matury". Prace ucznia oceniało się w skali 1-6, a w skład komisji wchodzili nauczyciele z danej szkoły. Uczniowie musieli zdać dwa przedmioty obowiązkowe - język polski oraz jeden przedmiot wybrany. Egzaminy pisemne były identyczne dla każdego zdającego w danym województwie. Można było w trakcie egzaminu wychodzić, można też było wnosić maskotki i jedzenie.
Matury ustne zdawane były ze wszystkich przedmiotów wybranych, z których podczas matury pisemnej nie zdobyło się oceny 5 i wyższej oraz ocen 4 i wyżej pod koniec dwóch ostatnich lat nauki. Pytania były natomiast losowane.
Od 2005 roku przeprowadzana jest tzw. "nowa matura" - obowiązkowo uczniowie zdają egzaminy z j. polskiego, j. obcego, matematyki (od 2010 r.) i dodatkowego wybranych przedmiotów (maksymalnie z 6). Egzaminy przeprowadzane są w formie testów (z pytaniami otwartymi i zamkniętymi) - dodatkowo z j. polskiego i j. obcego uczniowie muszą przystąpić do części ustnej.
Od tego roku jednak uczniowie będą zdawali egzamin w nowej formule. Sprawdźcie, co się zmieni!
WSZYSTKICH MATURZYSTÓW ZAPRASZAMY NA RMF 24. BĘDZIEMY PUBLIKOWAĆ ARKUSZE EGZAMINACYJNE I PROPOZYCJE ODPOWIEDZI!
RMF FM/TVP/abs
