Bywa wyśmiewany, uważany za niepoważny, a jednak od lat jest dyscypliną olimpijską. Curling przy okazji igrzysk czy mistrzostw świata zawsze ma wierne grono widzów. Na czym polega ten sport?

Curling to "gra sportowa, w której zawodnicy dwóch drużyn rzucają spłaszczonymi kamieniami w kierunku koła wykreślonego na lodowisku, a ich partnerzy pocierają lód szczotkami bezpośrednio przed ślizgającym się kamieniem". Taką definicję możemy przeczytać w Słowniku Języka Polskiego PWN. To oczywiście ogromne uproszczenie, ale właśnie tak, w telegraficznym skrócie, można by opisać, czym jest curling.

Początki curlingu

Choć może sprawiać wrażenie nowoczesnej dyscypliny, curling wywodzi się z końcowej fazy Średniowiecza, kiedy to w Szkocji pojawiły się pierwsze wzmianki o kamieniach puszczanych na lodzie. To właśnie w Szkocji mieści się dziś siedziba światowej federacji curlingu. 

Traktowany przez dziesiątki lat jako zabawa, w XIX wieku curling rozwinął się na wielką skalę w Kanadzie, gdzie przybył ze Szkocji wraz z imigrantami. Niezwykłą popularność zyskał także w Stanach Zjednoczonych. Dziś gra się w curling w wielu krajach świata. Od igrzysk w Nagano w 1998 roku jest pełnoprawną dyscypliną olimpijską, choć grano w niego po raz pierwszy już na igrzyskach w 1924 roku.

W curlingu rywalizacja toczy się między dwoma czteroosobowymi drużynami na tafli lodowej o kształcie prostokąta o wymiarach ok. 45 i 5 metrów. Na końcu tafli namalowane są "domy", czyli koła o średnicy 3,7 m, w których należy umieścić puszczane po lodzie tzw. kamienie. 

Drużyny wypuszczają kamienie naprzemienne w jednej partii meczu, a celem jest nadanie im takiego kierunku i prędkości, by umieścić je jak najbliżej środka koła, najlepiej wybijając stamtąd kamienie rywali. 

Dalsza część artykułu pod materiałem video:

Dodatkowo zawodnicy mogą, używając specjalnych "szczotek", szorować lód tuż przed sunącym po nim kamieniem, by przyspieszyć lub zwolnić jego bieg.

Skip i spółka

Kapitanem drużyny jest skip, który decyduje o poszczególnych zagraniach zawodników i odpowiada za całokształt strategii zespołu. 

Mecze składają się zwykle z ośmiu lub dziesięciu partii (tzw. endów). Kamienie wypuszczane przez zawodników mogą ważyć nawet blisko 20 kilogramów. 

W czasie jednej partii każdy zawodnik danej drużyny wypuszcza dwa kamienie. Punkty przyznaje się wyłącznie za kamienie, które trafiły do "domu" lub choć w minimalnym stopniu się z nim stykają.