Reprezentacja Rosji

W eliminacjach do Euro 2012 prowadzona przez Dicka Advocaata Rosja występowała w grupie B, a jej rywalami były drużyny Irlandii, Armenii, Słowacji, Macedonii i Andory. Na pierwszy rzut oka grupa wyglądała na niezbyt wymagającą, a Rosja była typowana jako "pewniak" do awansu do turnieju finałowego. Nie obyło się jednak bez problemów. Problemy sprawili Rosjanom także rywale na Euro. "Sborna" zaskakująco odpadła z turnieju po remisie z Polską i porażce z Grekami.

Eliminacje Rosjanie rozpoczęli od wyjazdowego zwycięstwa nad Andorą 2:0. Obie bramki zdobył Paweł Pogrebniak. W następnym spotkaniu doszło do sporej niespodzianki, kiedy to Rosja na własnym terenie przegrała ze Słowacją 0:1. Drużyna szybko pozbierała się jednak po sensacyjnej porażce i wygrała dwa wyjazdowe spotkania z Irlandią i Macedonią. Duże zasługi w obu zwycięstwach miał napastnik Zenitu Sankt Petersburg Aleksandr Kierżakow. Do końca eliminacji podopieczni Dicka Advocaata radzili sobie znakomicie i nie przegrali już ani jednego meczu. Dwa bezbramkowe remisy z Armenią i Irlandią nie pokrzyżowały planów i Rosja zakończyła eliminacje na pierwszym miejscu w grupie, kończąc efektownym zwycięstwem nad Andorą 6:0.

Wielu piłkarzy reprezentacji Rosji ma dobrze w pamięci największy sukces w historii, czyli dotarcie do półfinału Euro 2008. Drużynę prowadził wtedy Holender Guus Hiddink, a Rosjanie okazali się rewelacją turnieju w Austrii i Szwajcarii. Początek nie był jednak obiecujący. W pierwszym meczu Rosjanie dostali lekcję futbolu od Hiszpanii, która wygrała z nimi 4:1. Potem jednak zwycięstwa nad Grecją i Szwecją pozwoliły im awansować do ćwierćfinału. W nim "Sborna" zmierzyła się ze świetnie grającymi Holendrami. Po znakomitym spotkaniu Rosjanie wygrali po dogrywce 3:1. Kolejną przeszkodzą na drodze do finału była… Hiszpania. Drugi mecz z późniejszym triumfatorem mistrzostw okazał się kolejnym zimnym prysznicem dla drużyny Hiddinka. Hiszpanie wygrali 3:0 i awansowali do finału. Mimo to Rosjanie dzięki ciekawej i otwartej grze pozostawili po sobie bardzo dobre wrażenie.

W czasach ZSRR reprezentacja wygrała mistrzostwa Europy w 1960 roku, a trzykrotnie grała w finale - w 1964, 1972 i 1988 roku. Natomiast w krótkiej historii Rosji półfinał Euro 2008 był największym sukcesem.

Trener Dick Advocaat jest dowodem na to, że nie trzeba być wielkim piłkarzem, by zostać wybitnym trenerem. Zawodnicza kariera Advocaata ograniczyła się przede wszystkim do występów w klubach holenderskich i to tych z nie najwyższej półki. Największym boiskowym sukcesem Holendra było zdobycie krajowego pucharu w 1968 roku z zespołem ADO Den Haag.

Jako trener Advocaat dojrzewał pod okiem słynnego Rinusa Michelsa. Współpracował z nim w latach 80., będąc asystentem w reprezentacji Holandii. Michels, uznawany za jednego z najlepszych trenerów XX wieku, był nazywany "Generałem". Advocaatowi nadano przydomek "Mały Generał". Samodzielną karierę trenerską rozpoczynał w holenderskich klubach, ale już w 1993 roku został selekcjonerem reprezentacji Holandii. Na mistrzostwach świata w USA w 1994 roku "Pomarańczowi" dotarli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Brazylią.

Dużo lepiej radził sobie Advocaat w piłce klubowej. Zaraz po opuszczeniu reprezentacji został trenerem PSV Eindhoven, z którym zdobył mistrzostwo Holandii. Potem zawędrował do Szkocji, gdzie wyniósł na szczyty Glasgow Rangers. Pod koniec 2001 roku wrócił na ławkę trenerską reprezentacji Holandii. Na Euro 2004 jego drużyna dotarła do półfinału, ale atmosfera w zespole znów była nie najlepsza, a w samej Holandii półfinał odebrano jako porażkę.

W 2006 roku Advocaat wylądował w Sankt Petersburgu. Prowadzony przez niego Zenit zdobył mistrzostwo kraju, a w 2008 Puchar UEFA. Potem, po krótkiej przygodzie z reprezentacją Belgii, szkoleniowiec objął drużynę narodową Rosji.

Największą gwiazdą rosyjskiej kadry jest bez wątpienia Andriej Arszawin - piłkarz, który błysnął jeszcze przed Euro 2008, a na turnieju w Austrii i Szwajcarii grał fantastycznie. Niedługo po turnieju trafił do Arsenalu Londyn. Zaliczył jednak szybki spadek formy, nie potrafił dostosować się do stylu gry na Wyspach i wrócił niedawno do ojczyzny, by kontynuować karierę w swoim byłym klubie - Zenicie. Rosjanie stanowią bardzo wyrównany zespół, w którym jednak trudno odnaleźć wielkie nazwiska. Wyróżniającymi się postaciami byli w czasie turnieju Aleksandr Kierżakow, Ałan Dżagojew i Jurij Żyrkow.