Minister edukacji Ryszard Legutko podpisał rozporządzenie w sprawie nowej listy lektur szkolnych i podstaw nauczania wielu przedmiotów. Do kanonu lektur wraca m.in. „Ferdydurke" Witolda Gombrowicza.
Lista lektur w nowym rozporządzeniu różni się od rozporządzenia, podpisanego przez Romana Giertycha, w częściach poświęconych lekturom dla uczniów szkół podstawowych i ponadgimnazjalnych.
Z listy lektur w podstawówce zniknęły: "Anaruk, chłopiec z Grenlandii" Aliny i Czesława Centkiewiczów, "Karolcia" Marii Krueger, "Chatka Puchatka" Alana Aleksandra Milne, "Dzikowy skarb" Karola Bunscha, "Robinson Crusoe" Daniela Defoe, "Pan Samochodzik i Templariusze" Zbigniewa Nienackiego oraz "Władca Pierścieni" Johna Ronalda Reuela Tolkiena.
Dodano natomiast baśnie Hansa Christiana Andersena, "O krasnoludkach i sierotce Marysi" Marii Konopnickiej, "Wspomnienia niebieskiego mundurka" Wiktora Gomulickiego, "Szatan z siódmej klasy" Kornela Makuszyńskiego, "Sposób na Alcybiadesa" Edmunda Niziurskiego, "W 80 dni dookoła świata" Julisza Verne'a oraz "Bajki robotów" Stanisława Lema. Wybór wierszy Jana Brzechwy został zastąpiony "Akademią Pana Kleksa" tego autora.
Do listy lektur dla szkół ponadgimnazjalnych na poziomie podstawowym dopisane zostały: "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza, "Pożoga" Zofii Kossak Szczuckiej oraz "Robinson Crusoe" Daniela Defoe. Skreślona została powieść "Listy Nikodema" Jana Dobraczyńskiego.
Na poziomie rozszerzonym lista lektur została wzbogacona o: "Pamiątki Soplicy" Henryka Rzewuskiego, "Sir Tomasz More odmawia" Hanny Malewskiej i "Zasypie wszystko, zawieje" Włodzimierza Odojewskiego. Ponadto, do listy pisarzy emigracyjnych, z których twórczością powinni zapoznać się uczniowie, dopisano Witolda Gombrowicza.
Oprócz nowej listy lektur w tekście rozporządzenia znalazła się podstawa programowa nauczania matematyki, opracowana tak, aby przygotować uczniów do przystąpienia do obowiązkowego egzaminu z matematyki podczas matury w 2010 r.
Rozporządzenie wprowadza ponadto możliwość zdawania przez uczniów na maturze filozofii jako przedmiotu dodatkowego na tych samych zasadach, na jakich można obecnie zdawać np. historię sztuki lub wiedzę o tańcu.