PiS wygrał. Zdecydowanie. I choć procentowo jego wynik wygląda nieco gorzej niż rezultaty SLD z 2001 i PO z 2007 i 2011, wszystko wskazuje na to, że, po raz pierwszy w najnowszych dziejach, jedna partia będzie dysponowała sejmową większością i wywodzącym się z niej prezydentem. Wielki, usłany wieloma porażkami, marsz Jarosława Kaczyńskiego ku odzyskaniu władzy, został po ośmiu latach uwieńczony sukcesem. A PO przełyka gorycz porażki, liczy stracone mandaty i zastanawia się, co zrobić, by móc marzyć o powrocie do gry.

REKLAMA

****

Pamiętacie Państwo słynną (i świetną) scenę zbierania nenufarów, która przez lata, prześladowała Barbarę Niechcic i sprawiała, że jej wiejskie życie zdawało jej się szare i nijakie, a - niespełnione - marzenie o życiu z panem Toliboskim - piękne i kuszące? Od kilku dni, tłuką mi się w głowie, porównania tych wyborów właśnie do "Nocy i dni" i tej sceny. Naród był w nich niczym Barbara. Platforma jak Bogumił Niechcic. A PiS jak pan Tolibowski. Gdyby Barbara kolejny raz wybrała Niechcica, wizja życia z Toliboskim i wspomnienia jego nenufarów wracałyby coraz częściej i coraz mocniej. I wpędzały w coraz większą frustrację. Trzeba było więc po nie sięgnąć i paść w ramiona Toliboskiego. I przekonać się czy rzeczywiście zapewni życie tak cudowne jak zapowiadał.

****

W PiS-ie i okolicach coraz częściej słyszę, że kto wie, czy oby na pewno to Beata Szydło zostanie premierem. Że gdyby jednak trzeba było budować koalicję, to może Szydło zostałaby marszałkiem sejmu, a szefem rządu Jarosław Kaczyński. Na razie to scenariusze mało prawdopodobne, ale jeśli lada chwila okaże się, że Zjednoczona Prawica nie dysponuje większością - kto wie, czy te spekulacje nie pojawią się ze zdwojoną mocą.

****

Zdarza się, że małe ziarenko piasku wywołuje kamienną lawinę. Dla tych wyborów i ich wyników, takimi ziarenkami i kamieniami były i wyjazd Tuska, i nieumiejętne gaszenie pożaru afery nagraniowej, i pojawienie się Kukiza, i przegrana Komorowskiego, ale - na ostatniej prostej - okazał się nim występ szefa Partii Razem w debacie liderów. To, że Zandberg "ukradł show" Nowackiej i zabrał Lewicy parę procent głosów sprawiło, że partie Palikota i Millera nie przekroczą zapewne progu, a to z kolei zaowocuje tym, że przełożenie głosów na mandaty da PiS-owi spory bonus.

*****

W PO płacz i zgrzytanie zębami. Choć wielu działaczy pociesza się, że mogło być gorzej. Główne pytanie stojące przed partią to pytanie o przyszłość jej liderki. Radosław Sikorski już zasugerował, że powinna odejść. Ale Sikorski ma swoje porachunki z Ewą Kopacz, więc nikogo nie zdziwił. Pozostali liderzy są bardziej ostrożni. Wydaje się, że gdyby odchodząca premier postanowiła twardo walczyć o utrzymanie pozycji - to proces jej siłowego odwołania byłby długi i trudny. Ewa Kopacz stworzyła w partii silne lobby - dla którego jej odwołanie byłoby scenariuszem ponurym i które zapewne by jej broniło. Ale szefowa PO może nie mieć wyjścia, jeśli partyjne tuzy zwróciłyby się przeciwko niej, a - co gorsza - dogadały się i zrobiły to wspólnie - lepszym dla niej rozwiązaniem byłoby podanie się do dymisji, a przynajmniej, oddanie się do dyspozycji partii. Niemal pewne jest, że rękawicę - w walce o przywództwo - rzuci Kopacz Grzegorz Schetyna. I to on najczęściej wymieniany jest jako ten, który mógłby być jej następcą. Ale wydaje się, że bardziej prawdopodobny byłby wariant zastąpienia pani premier kimś spoza świata frakcyjnych gier, namaszczonego w dodatku przez odległego, ale wciąż obecnego Donalda Tuska. Kimś takim mógłby być - i te nazwiska padają najczęściej - Tomasza Siemoniak albo Rafał Trzaskowski.

****

Te wybory miały kilka fenomenów. Po raz pierwszy od lat, PO i PiS zgarnęły mniej niż blisko 70% wyborczego tortu. Wyborcy nie bali się stawiać na nowości i mniejsze partie. Relatywne sukcesy Petru, Kukiza, nie najgorszy wynik Korwina i partii Razem, która przekroczyła 3% pokazują, że spór na linii PO i PiS coraz bardziej męczy Polaków. I coraz łaskawszym wzrokiem patrzą na polityczne średniaki i maluchy. A to może wróżyć, kolejne ruchy tektonicznie w polskiej polityce. I przedefiniowywanie się, przetasowywanie ugrupowań - owocujące nowym układem politycznym w wyborach za cztery lata.