To najsłodszy symbol Poznania, a jednocześnie przysmak, który kojarzy się z 11 listopada. Mowa o świętomarcińskich rogalach. Z czego są zrobione te prawdziwe?
Rogal świętomarciński to przysmak, który jest nieodłącznym elementem obchodów dnia patrona głównej ulicy Poznania - św. Marcina, które przypadają 11 listopada.
Tradycja wypiekania rogali świętomarcińskich narodziła się w Poznaniu w drugiej połowie XIX wieku i łączy się z dobroczynnością. Gdy zbliżał się dzień św. Marcina, ówczesny proboszcz poznańskiej parafii pod jego wezwaniem apelował do wiernych, by wzorem patrona zrobili coś dla biednych. Obecny na mszy cukiernik przygotował na odpust rogale w kształcie podkowy, którą według legendy miał zgubić koń świętego Marcina.
Zamożni poznaniacy kupowali rogale, a ubodzy - otrzymywali je za darmo. W kolejnych latach w inicjatywę włączyli się również inni poznańscy cukiernicy i piekarze.
Rogale świętomarcińskie są produktami wpisanymi do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych w Unii Europejskiej. Mają zatem ściśle określoną recepturę.
Podróbek rogali jest coraz mniej od czasów certyfikacji. Ale jak już kupimy rogala, to powinniśmy sprawdzić, czy widać warstewki ciasta półfrancuskiego. One krótko po wypieku są bardzo dobrze widoczne. Rogal powinien być pełny od masy, nadzienia, gdzie głównym składnikiem jest biały mak, a nie niebieski. W nadzieniu można się spodziewać też kawałków kandyzowanych owoców. Mogą być rodzynki, czereśnie. Na rogalu powinien być zawsze lukier, a na nim posypka składająca się z orzechów. Mogą być to albo orzechy ziemne albo włoskie, a dodatkowo może być skórka pomarańczy - mówi Szymon Walter z Rogalowego Muzeum w Poznaniu.
Istotna jest też waga rogala świętomarcińskiego! Nie powinna przekraczać 250 gramów.
ZOBACZ TAKŻE: Gęsina to jedna z najpopularniejszych potraw serwowanych z okazji Dnia Świętego Marcina. Sprawdź przepis na gęś idealną!