Nowe miejsce i nowi mieszkańcy we wrocławskim zoo. Do wybudowanej niedawno woliery wprowadziły się dzioborożce karbodziobe. We Wrocławiu można je oglądać po raz pierwszy. Są rzadkim gatunkiem ptaków, o majestatycznym wyglądzie i ciekawych zwyczajach lęgowych - podkreślają pracownicy ogrodu.
Wrocławskie zoo poinformowało, że można w nim już oglądać nową ekspozycję przeznaczoną dla zupełnie nowego gatunku ptaków: dzioborożców karbodziobych.
Woliera zlokalizowana jest w starej części ogrodu, w narożniku od strony kanału Odry i ul. Wajdy (za Ptaszarnią). Ptaki mają do dyspozycji przestronny ogrzewany wybieg i kilkukrotnie od niego większą wolierę zewnętrzną - napisano w komunikacie prasowym.
Dzioborożce karbodziobe występują głównie w Nowej Gwinei i na okolicznych wyspach. Ich polska nazwa wzięła się najpewniej od charakterystycznej dla dzioborożców narośli na dziobie, która u tego gatunku jest karbowana. Z wyglądu przypomina ona ogon homara.
U dzioborożców karbodziobych widoczny jest dymorfizm płciowy, czyli wyraźne różnice w wyglądzie osobników w zależności od płci. Samice są mniej kolorowe, upierzone głównie na czarno. Wyróżnia się u nich jedynie białe gardło i obwódki wokół oczu - mówi Robert Strasenburg, kierownik Wydziału Ptaków wrocławskiego zoo.
Samce także posiadają białe gardło i obwódki wokół oczu, ale cała ich głowa i część piersi jest upierzona na rudo. Zarówno samce, jak i samice mają karbowaną narośl na dziobie, która u młodych nie występuje od razu po wykluciu, a wykształca się z czasem - dodaje.
Szacuje się, że populacja dzioborożców karbodziobych w naturze maleje, między innymi ze względu na kłusownictwo i polowanie na nie dla sportu, mięsa i do przemytu za granicę - napisano w przesłanym przez ogród komunikacie.
Wrocławskie zoo jako jedyne na świecie rozmnaża dzioborożce palawańskie. Młode wykluwają się tam regularnie od lat, a w ubiegłym roku doczekano się kolejnego osobnika.
Ogród podkreśla, że charakterystyczne dla dzioborożców, także tych karbodziobych, są niezwykłe zwyczaje godowe i okres klucia.
Samica zamurowuje się z jajami w dziupli materiałem dostarczonym przez samca, aż pozostaje tylko mały otwór. Przez niego samiec karmi samicę i młode, które "wydziobują" się z dziupli, gdy są już samodzielne.