Zmarł profesor Marian Fuks. Był historykiem i muzykologiem - poinformował w niedzielę na Facebooku Teatr Żydowski. Marian Fuks przez wiele lat pracował w Żydowskim Instytucie Historycznym, gdzie zajmował się m.in. historią Żydów w Warszawie - dodano.
"Jeszcze 28 września obchodził 108. urodziny. Był historykiem i muzykologiem. Przez wiele lat pracował w Żydowskim Instytucie Historycznym (ŻIH), gdzie zajmował się historią Żydów w Warszawie, historią żydowskiej prasy, kultury, biografistyką oraz Holokaustem. Wszechstronne zainteresowania Profesora zaowocowały ponad tysiącem prac z dziedziny historii i kultury, publikowanych w kraju i za granicą!" - poinformował Teatr Żydowski. Informację potwierdził na Facebooku Remigiusz Grzela, prozaik, poeta i dramaturg.
Dodano, że profesor był trzecim najstarszym mężczyzną w Polsce i jednym ze 150 najstarszych na świecie.
Na stronach Teatru Żydowskiego można przeczytać, że Marian Fuks urodził się 28 września 1914 r. w Płońsku. Jego ojciec, Borys, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Fuks rozpoczął studia dziennikarskie, przerwane przez obowiązkową służbę wojskową w kawalerii.
Po ataku Niemiec na Polskę Fuks został zmobilizowany, jednak nie wziął udziału w walkach z Niemcami. Podczas marszu na wschód został wzięty do niewoli przez Sowietów, oskarżony o szpiegostwo i wywieziony na Syberię. Z łagru wyszedł dzięki paktowi Sikorski-Majski (porozumieniu zawartemu między rządem radzieckim a rządem polski na uchodźstwie po ataku Niemiec na ZSRR). Służył jako kwatermistrz w 1. Brygadzie Pancernej im. Bohaterów Westerplatte, uczestnicząc m.in. w walkach na przyczółku magnuszewskim w lecie 1944 r. i bitwie o Wał Pomorski w lutym 1945 r.
Po wojnie został pułkownikiem rezerwy. W 1967 r. wydalono go z wojska na początku czystki antysemickiej. Rok później został pracownikiem ŻIH. Najpierw pracował w Archiwum, potem przez krótki czas był dyrektorem Instytutu. W pracy naukowej zajmował się historią Żydów w Warszawie, historią żydowskiej prasy, kultury, biografistyką oraz Holokaustem. Wśród jego publikacji znajdziemy książki Żydzi w Warszawie. Życie codzienne, wydarzenia, ludzie oraz Prasa żydowska w Warszawie 1823-1939. Edytował m.in. Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego. Jako miłośnik opery, odnalazł na Białorusi, w zaginionym majątku Ubiel, miejsce urodzin Stanisława Moniuszki. Przez 20 lat redagował kwartalnik "Biuletyn ŻIH".