3 września na Dużej Scenie Teatru Polskiego im. A. Szyfmana w Warszawie świętować będziemy 50-lecie pracy artystycznej aktorki Joanny Żółkowskiej. Z okazji jubileuszu wystawiony zostanie spektakl "Pani Pylińska i sekret Chopina" w reżyserii Roberta Glińskiego. To lekka, wręcz komediowa adaptacja książki Érica-Emmanuela Schmitta.
"Pani Pylińska i sekret Chopina" to adaptacja książki Érica-Emmanuela Schmitta. Pisarstwo Schmitta porusza zawsze głębokie problemy zajmujące ludzi na całym świecie.
Jak pisze reżyser spektaklu Robert Gliński: To historia o tym, co w ostatnich czasach tak często zapomniane. O miłości do sztuki. O pasji, która może stworzyć arcydzieła. O świecie pulsujących energii, które kształtują artystę. O tym, że kultura to wartość najwyższa. Tak jak muzyka Chopina, która weszła do kanonu arcydzieł światowych.
Młody Eryk pokochał muzykę, gdy usłyszał Chopina. Chciał grać utwory swojego mistrza. Lecz jego interpretacjom ciągle czegoś brakowało. Wszystko zmieniło się, gdy rozpoczął lekcje u Profesor Pylińskiej. Madame wysłała go do parku, by słuchał odgłosów natury. By szukał prawdy w przyrodzie. Poleciła też Erykowi uprawiać miłość, zanim zasiądzie do fortepianu. Bo tylko prawdziwe uczucie może stworzyć z niego artystę. Lekcje u Pani Pylińskiej nauczyły bohatera autentycznych emocji, intymnego szeptu, szczerości uczuć i wrażliwości. Pasowały go na artystę.
Spektakl ma formę lekką, czasem zabawną, niekiedy nawet komediową. Wynika to ze zderzenia dwóch bardzo różnych postaci: młodego adepta pianistyki Eryka i pryncypialnej Pani Pylińskiej. Osią dramaturgiczną przedstawienia są utwory Chopina. Usłyszymy fragmenty poloneza, mazurków, sonat, etiud w różnych interpretacjach. Wszystko w ścisłej korespondencji z akcją dramatu.
Pani Pylińska i sekret Chopina
Éric-Emmanuel Schmitt
przekład: Jan Nowak
reżyseria: Robert Gliński
scenografia i kostiumy: Tatiana Kwiatkowska
obsada:
- Joanna Żółkowska
- Paulina Holtz
- Kacper Kuszewski
- utwory Fryderyka Chopina i Ferenca Liszta gra Lena Ledoff
Joanna Żółkowska należy do najbardziej popularnych polskich aktorek, z powodzeniem łączy pracę w teatrze z występami w popularnych serialach i komediach telewizyjnych.
Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Dyplom uzyskała w 1972 roku.
Po studiach rozpoczęła pracę w zespole Starego Teatru w Krakowie. Zadebiutowała w słynnej inscenizacji Dziadów Adama Mickiewicza przygotowanej przez Konrada Swinarskiego (1973). Kolejne role to Leni w Procesie wg Franza Kafki w reżyserii Jerzego Jarockiego (1973) i Harfiarka w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego w inscenizacji Konrada Swinarskiego (1974).
W 1974 roku została aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie, którym kierował Zygmunt Hübner. Jej pierwszą rolą w teatrze przy Zamoyskiego była Louise w Sprawie Dantona Stanisławy Przybyszewskiej w reżyserii Andrzeja Wajdy (1975). Z Teatrem Powszechnym Joanna Żółkowska związana była od 1974 do 1997 roku oraz od 1999 do 2015 roku. Zagrała tu w 55 przedstawieniach. Stworzyła wiele kreacji aktorskich, m.in.: Katię w Barbarzyńcach Maksyma Gorkiego w reżyserii Aleksandra Bardiniego (1976), Sandrę w Locie nad kukułczym gniazdem Dale'a Wassermana w reżyserii Zygmunta Hübnera (1977), w Zemście Zygmunta Hübnera (1978) w tonie antyromantycznej ironii zinterpretowała Klarę, w Spiskowcach Josepha Conrada Korzeniowskiego w reżyserii Zygmunta Hübnera zagrała Natalię Haldin (1980). Rolą, która w dużym stopniu odmieniła jej sceniczny wizerunek, była Ona w Ławeczce Aleksandra Gelmana w reżyserii Macieja Wojtyszki (1986). Joanna Żółkowska i Janusz Gajos dali popis aktorskiego kunsztu, "parkowy romans" Jej i Jego to nie tylko poruszająca, tragikomiczna opowieść o poszukiwaniu miłości, ale wielka metafora związku między kobietą i mężczyzną. Spektakl należy do Złotej Setki Teatru Telewizji.
Kolejne ważne w dorobku aktorskim role to: m.in. Krystyna w Pannie Julii Augusta Strindberga (1988) i Marta w Romeo i Juli Szekspira (1990) - przedstawieniach reżyserowanych przez Andrzeja Wajdę; spektakle grane razem z Januszem Gajosem Tutam Bogusława Schaeffera w reżyserii Marka Sikory (1992) i Mąż i żona Aleksandra Fredry w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego (1993). Za rolę Maggie w spektaklu Tańce w Ballybeg Briana Friela w reżyserii Friela Judy (1993) otrzymała nagrodę aktorską I stopnia na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (Kalisz- XXXIV). Wystąpiła jako Fiokła Iwanowna w Ożenku Mikołaja Gogola w reżyserii Andrzeja Domalika (1995).
W latach 1997-1999 Joanna Żółkowska należała do zespołu Teatru Narodowego. Stworzyła wtedy ciekawą postać Mani w Ślubie Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego (1998).
W 1999 roku powróciła na deski Teatru Powszechnego. Można ją było zobaczyć m.in. w Białym małżeństwie Tadeusza Różewiczaw reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego (2003), przedstawieniu, w którym grała ze swoją córką - Pauliną Holtz. Zagrała Katię w Dniu Walentego Iwana Wyrypajewa (2005, reż. Iwona Kempa) i Panią Marię w reportażowej adaptacji głośnej powieści Sylwii Chutnik Kieszonkowy atlas kobiet (2009, reż. Waldemar Śmigasiewicz) przedstawiającej historię mieszkańców starej warszawskiej kamienicy. Ale była także Barbarą w Gwałtu, co się dzieje! Aleksandra Fredry (2006, reż. Gabriel Gietzky) i Panią Marią z Pornografii Witolda Gombrowicza (2008, reż. Waldemar Śmigasiewicz). Otrzymała nagrodę im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (polska sekcja AICT) za rolę Grety w przedstawieniu Prezydentki Wernera Schwaba w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego (2002)
Następnie wystąpiła w Lekcji szaleństwa Eugène Ionesco w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (2010, Teatr Nowy w Zabrzu), Zazdrości Esther Vilar w reżyserii Moniki Powalisz (2010, Teatr Capitol w Warszawie), ...jesteś piękne, mówię życiu... na podstawie utworu Wisławy Szymborskiej w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (2011, Teatr Leszno) oraz w spektaklu Roberta Glińskiego Po co są matki na scenie Teatru Polonia w Warszawie. W przedstawieniu podejmującym temat więzi między matką a córką, wystąpiła ponownie z Pauliną Holtz (2011). W 2015 r. powstał spektakl Lilka- cud miłości wg Rafała Podrazy w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (Nowy Sącz, gościnnie Teatr Polski w Warszawie), a film Lilka z Kossaków z udziałem Joanny Żółkowskiej można zobaczyć na platformie Play Kraków.
Joanna Żółkowska debiutowała filmie w 1972 roku w Szklanej kuli Stanisława Różewicza. Antoni Krauze obsadził ją w roli młodej dziewczyny podejrzanej o zabójstwo narzeczonego w filmie Strach (1975). W 1979 roku wystąpiła w historycznym serialu Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy w reżyserii Jerzego Sztwiertni. W tym samym roku Piotr Szulkin obsadził ją w roli Miriam w wykorzystującym fantastyczne wątki filmie Golem. W 1991 wystąpiła w Rozmowach kontrolowanych Sylwestra Chęcińskiego, później m.in. w Balandze Łukasza Wylężałka (1993). Grała też w serialu telewizyjnym Zespół adwokacki w reżyserii Andrzeja Kotkowskiego (1994) i telenoweli Klan (od 1997 roku), gdzie ogromną popularność przyniesła jej brawurowo grana rola Anny Surmacz-Koziełło. Była współscenarzystką i zagrała w Matce swojej matki w reżyserii Roberta Glińskiego (1996) i Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewcz (1999).
Wystąpiła w 66 przedstawieniach Teatru Telewizji. Zagrała m.in. Joannę w Świeczniku Alfreda de Musset (1979) i Żabusię Gabrieli Zapolskiej (1988) w reżyserii Olgi Lipińskiej. Była Eleonorą w Tangu Sławomira Mrożka w reżyserii Piotra Szulkina (1992), Sarą w Kochanku Harolda Pintera w reżyserii Roberta Glińskiego (1993), Julią Gibbs w Naszym mieście Thorntona Wildera w reżyserii Marii Zmarz-Koczanowicz (1997), Marią Stuart Fryderyka Schillera w reżyserii Roberta Glińskiego (1995).
Joanna Żółkowska równocześnie współpracowała z innymi teatrami: Teatrem Scena Prezentacje w Warszawie, poznańską Sceną na Piętrze, Teatrem 6. Piętro, Teatrem Studio, Teatrem Kwadrat, Syrena, Młyn.
Była wielokrotnie nagradzana na festiwalach teatralnych.
W 2013 roku została odznaczona Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
opracowano na podstawie: https://culture.pl: https://e-teatr.pl