Średniowieczną wieżę odkryto na terenie zespołu pobernardyńskiego w Lublinie - poinformował lubelski konserwator zabytków Dariusz Kopciowski. W jego ocenie to jedno z najważniejszych odkryć archeologicznych w regionie.
Konserwator poinformował o odkryciu w mediach społecznościowych.
Prace konserwatorskie i roboty budowlane w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła i w części dawnego klasztoru pobernardyńskiego w Lublinie rozpoczęły się w zeszłym roku.
W marcu br. archeolodzy zgłosili odkrycie podczas prac ziemnych w zakrystii kościoła, a także w korytarzu pomiędzy nią a prezbiterium kościoła, reliktów murów z kamienia wapiennego na piaskowo-wapiennej zaprawie (...). Okazało się, że relikty układają się w rzut prostokątnej budowli o wymiarach 7,5 x 8,5 m, od wschodu i zachodu posiadającej po trzy przypory o wymiarach 1,5 x 1,5 m. Grubość ścian fundamentu obiektu wynosiła od 1,5 do 1,7 m - opisał Dariusz Kopciowski.
Wstępna analiza wskazała, że odkryta budowla jest starsza niż wschodnie skrzydło klasztorne i prezbiterium kościoła wybudowane po pożarze z 1602 r. Z kolei rzut obiektu i jego wymiary nasunął przypuszczenia, że jest to średniowieczna budowla wieżowa, zlokalizowana poza murami obronnymi miasta.
Według dr inż. arch. Krzysztofa Janusa z Politechniki Lubelskiej na podstawie gabarytów odkrytych fundamentów, można przypuszczać, iż wieża posiadała przynajmniej 5 kondygnacji i przy tej wysokości była świetnym punktem obserwacyjnym dla całej okolicy. Zdaniem badacza konstrukcja tego typu nie mogła powstać po wzniesieniu kazimierzowskich obronnych murów miejskich (po 1341 r.), gdyż w takim układzie stanowiłaby zaprzeczenie obronności miasta. Mogła stanowić jeden z elementów większego systemu obronnego średniowiecznego Lublina - przekazał wojewódzki konserwator zabytków.
Trwa dyskusja, w jaki sposób wyeksponować odkryte pozostałości wieży.
Zespół pobernardyński w Lublinie jest objęty ochroną konserwatorską. Pierwsze zabudowania klasztorne wznoszono w latach 1460-69, a w 1470 r. rozpoczęto budowę murowanej świątyni, którą ukończono w 1497 r. Po pożarze, w XVI wieku, klasztor odbudowano, dodając dwa nowe skrzydła - wschodnie i zachodnie, a po kolejnym zniszczeniu przez ogień wzniesiono świątynię w stylu późnego renesansu.