Pochodzący z Doniecka Janukowycz był blisko prezydentury już w 2004 roku. Realizację tych ambicji udaremniła wtedy pomarańczowa rewolucja, która wyniosła do władzy jego ówczesnego rywala w wyborach prezydenckich, Wiktora Juszczenkę. Obecnie Janukowycz ma szansę odegrać się za tę porażkę. Sondaże powyborcze wskazują, że w niedzielę zwyciężył z urzędującą premier Julią Tymoszenko różnicą kilku punktów procentowych.

W 2004 roku Janukowycz został obwołany zwycięzcą wyborów prezydenckich, w których jako ówczesny premier i kandydat obozu władzy walczył z Juszczenką. Gdy tysiące ludzi wyległy wtedy na ulice, protestując przeciwko sfałszowaniu wyników głosowania, rezultaty anulowano, a w powtórce wygrał prozachodni Juszczenko. Protesty te znane są jako pomarańczowa rewolucja.

Janukowycz jest absolwentem Politechniki Donieckiej o specjalności inżynier transportu samochodowego. W 1996 roku przeszedł do pracy w administracji obwodu donieckiego na stanowisko zastępcy gubernatora. Rok później objał stanowisko najważniejszej osoby w tym najbogatszym regionie Ukrainy. Funkcję tę w pięciomilionowym zagłębiu hut i kopalń pełnił przez ponad pięć lat.

Premierem został w 2002 roku dzięki wsparciu ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmy. Stanowisko to piastował do 7 grudnia 2004 roku, a następnie od 20 grudnia 2004 do 5 stycznia 2005 roku. W sierpniu 2006 roku objął stanowisko premiera po raz trzeci, by pozostać na nim do grudnia 2007 r.

Janukowycz urodził się w donbaskim mieście Jenakijewe. Ten rosyjskojęzyczny polityk nauczył się języka ukraińskiego już jako premier, toteż mówi w tym języku z błędami. Popularny jest we wschodniej i południowej Ukrainie. Janukowycz jest żonaty, ma dwóch dorosłych synów. Młodszy z nich jest deputowanym parlamentu z ramienia Partii Regionów Ukrainy, na czele której stoi ojciec.

Janukowycz jest powszechnie postrzegany jako reprezentant interesów wielkiego biznesu. Jego kampanię przedwyborczą wsparł finansowo najbogatszy obywatel Ukrainy, miliarder pochodzenia tatarskiego Rinat Achmetow, który uchodzi za nieformalnego lidera Partii Regionów.

Postulując poprawę stosunków z Rosją, Janukowycz dystansował się od dążeń Juszczenki do szybkiego wejścia Ukrainy w skład NATO. Jednak podobnie jak większość polityków ukraińskich popiera dalszą integrację z Unią Europejską.

Zachodni dyplomaci widzą w nim niewygodnego, ale wiarygodnego partnera, który zdoła przywrócić Ukrainie wewnętrzną stabilność polityczną, istotną z punktu widzenia tranzytu surowców energetycznych. Jednocześnie obawiają się, że zażyłość z oligarchami i kołami wielkoprzemysłowymi raczej wyklucza energiczniejsze angażowanie się Janukowycza w walkę z korupcją.