Kajakarstwo wywodzi się z Ameryki Północnej i ma dwa niezależne od siebie źródła. Klasyczne kajaki wymyśliły ludy eskimoskie, którym były potrzebne do poruszania się i do połowów.
W języku eskimoskim słowo "ka-i-ak" oznacza "czółno eskimoskie". Jednocześnie Indianie mieszkający na terenach dzisiejszej Kanady poruszali się po rzekach łódkami nazywanymi "canoe", które budowano z wydrążonych pni drzew. To dało początek dzisiejszym kanadyjkom.
W Europie kajakarstwo zostało spopularyzowane przez brytyjskiego adwokata Johna MacGregora. W 1845 roku zbudował on kajak, który nazwał "Rob Roy". W ciągu kilkunastu lat przemierzył na nim wiele krajów Europy, pływając po rzekach i jeziorach. W 1866 roku MacGregor założył Royal Canoe Club (Królewski Klub Kajakowy), który stał się zalążkiem związku kajakowego.
W 1924 roku w Paryżu kajakarstwo klasyczne zadebiutowało jako dyscyplina pokazowa. Do grona sportów olimpijskich zostało włączone w Berlinie w 1936 roku.
Biało-czerwoni wywalczyli dotychczas 20 medali, ale żadnego złotego. Na ten dorobek składa się siedem srebrnych i 13 brązowych.
