19 stycznia 1933 r. otwarto w Krakowie most Józefa Piłsudskiego. Kiedy piszę te słowa, od tamtej chwili upłynęło dokładnie 89 lat. Ileż to wody upłynęło w Wiśle! A most stoi, mimo zawieruchy wojennej i totalitarnych potopów - niemieckiego nazizmu i rosyjskiego komunizmu. I nadal nosi imię Marszałka, choć wielu dawniej chciało i wielu nadal by chciało dzisiaj utopić tę Postać w nurtach jakiejś Lete, rzeki niepamięci. Lata biegną, a Lete omija most naszego Dziadka szerokim łukiem. Piłsudski - jeden z Ojców naszej niepodległości - ma w Polsce swoich spadkobierców, albo przynajmniej takich, którzy jego dzieło mają za właściwy punkt odniesienia. Jednak ma też synów i córki wyrodne, wrogich sobie rodaków, oraz zaprzysięgłych krytyków. Niektórzy, szczególnie zajadli przeciwnicy charakteru, działań, polityki, idei, sanacyjnej spuścizny Piłsudskiego jeszcze dziś pewnie najchętniej zrzuciliby z mostu do Wisły w symbolicznym geście trumnę wyrwaną z krypty pod wawelską Wieżą Srebrnych Dzwonów. Wielkie postacie mają to do siebie, że często budzą skrajne emocje - od bezgranicznej miłości po absolutną nienawiść. Podobnie ma się rzecz w naszej współczesnej Rzeczypospolitej z innym akuszerem Niepodległości - liderem Narodowej Demokracji - Romanem Dmowskim, za życia zaprzysięgłym wrogiem Piłsudskiego. Głośnym echem w całym kraju odbiła się karczemna - moim zdaniem - polityczna awantura w Warszawie, próba zamiany nazwy Ronda Dmowskiego na Rondo Praw Kobiet. 9 grudnia 2021 roku taka decyzja zapadła na sesji Rady Warszawy. "Za" byli członkowie Koalicji Obywatelskiej, przeciwko – przedstawiciele PiS, jeden radny KO oraz niezależna Monika Jaruzelska. Polityczna inicjatywa stołeczna wywołała reakcję polityczno-prawną na skalę całego kraju. Do Sejmu niedawno wpłynął projekt posłów Prawa i Sprawiedliwości, który praktycznie zabrania zmiany nazw ulic, mostów, placów, których patronami są m.in. święci, historyczni władcy czy osoby zasłużone dla budowania Polski.