Wybory do parlamentu z października 2015 r. są ważne - uznała Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego. Według niej, brak rejestracji umowy koalicyjnej PiS z Polską Razem i Solidarną Polską nie miał wpływu na wynik.
O stwierdzenie ważności wyborów zgodnie wnosili przed SN: przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej Wojciech Hermeliński i zastępca prokuratora generalnego Robert Hernand. Obaj stwierdzili, że w procedurze wyborczej nie doszło do takiego naruszenia prawa, które skutkowałoby orzeczeniem nieważności wyborów.
Protestów wyborczych do SN zgłoszono 77. Mniejsze składy sądu rozpatrywały je już wcześniej na osobnych posiedzeniach. We wtorek Sąd Najwyższy w 16-osobowym składzie całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych pod kierunkiem prezes Teresy Flemming-Kuleszy zaakceptował orzeczenia składów trzyosobowych.
SN uznał, że przeprowadzone 25 października 2015 r. wybory do Sejmu i Senatu miały prawidłowy przebieg, nieliczne były przypadki naruszenia prawa. Skarg było niewiele. Zdarzały się jednostkowe interwencje wyborców. W nielicznych protokołach z głosowania były prawidłowości, wynikające z niedostatecznej staranności komisji, błędy miały charakter formalny - mówiła prezes Flemming-Kulesza.
Najszerzej omówiono protest zgłoszony przez jednego z wyborców (nie podano, o kogo chodzi), który zarzucał przestępstwo wyborcze komitetowi Prawo i Sprawiedliwość. Jak twierdził autor protestu, dopuszczono do głosowania na komitet partii PiS, choć utworzyła ona koalicję ze Zjednoczoną Prawicą i Solidarną Polską - a skoro tak, to należało przedłożyć PKW do rejestracji umowę koalicyjną tych ugrupowań.
SN uznał, że faktem było nieprzedłożenie PKW do rejestracji umowy koalicyjnej, a na listach wyborczych PiS byli kandydaci Polski Razem ZP i SP. Do partii należy wybór, czy chcą utworzyć koalicję, jak i kalkulacja korzyści oraz niekorzyści, jakie płyną z takiej decyzji. W tej sytuacji SN uznał, że partie nie utworzyły koalicji, więc przepis o obowiązku rejestracji umowy nie miał do niej zastosowania - uzasadniała sędzia Flemming-Kulesza.
SN przypomniał, że w wyborach z 2005 i 2011 r. zdarzały się sytuacje, gdy kandydaci należący do jednej partii kandydowali z list innych partii i wtedy także stwierdzano, że nie było to niezgodne z prawem wyborczym. Według SN, ani sąd, ani PKW nie mają instrumentów prawnych, by przeciwdziałać takim sytuacjom - zatem uznano, że są one dopuszczalne, a protest - bezzasadny.
Choć karty do głosowania nie zawierały informacji o przynależności partyjnej kandydatów, to informacje takie były na obwieszczeniach wywieszonych w lokalach i w mieście - więc ostatecznie uznano, że jest to dopuszczalne, a zarzuty - niezasadne - dodała prezes izby SN.
Z 77 protestów wyborczych zgłoszonych do SN 44 protesty pozostawiono bez dalszego biegu jako przedwczesne lub wniesione po terminie, albo bez podstawy z Kodeksu wyborczego. 27 protestów SN uznał za uzasadnione w całości lub w części.
19 z tych 27 protestów dotyczyło przypadków błędnego ustalenia wyniku głosowania w obwodowych komisjach (dotyczyło to od 1 do 77 błędnie podliczonych głosów, omyłkowo przypisanych innemu kandydatowi). Pozostałe 8 protestów SN uznał za zasadne, ale bez wpływu na ogólny wynik wyborów.
SN dodał, że zarzuty z 6 protestów (w tym zarzut dotyczący komitetu PiS) nie potwierdziły się w toku ich rozpoznania.
W ubiegłorocznych wyborach zwyciężyło PiS wprowadzając do Sejmu 235 posłów, w Senacie kandydaci PiS zdobyli 61 mandatów. PO zdobyła w Sejmie 138 posłów, do Senatu wprowadziła 34 senatorów. W Sejmie po wyborach zasiadło również 42 posłów Ruchu Kukiz'15, 28 posłów partii Nowoczesna, 16 posłów PSL i 1 poseł Mniejszości Niemieckiej. W Senacie oprócz senatorów PiS i PO, zasiadło jeszcze 4 senatorów, którzy startowali z własnych komitetów wyborczych i 1 senator PSL.
(mal)