Analiza genów ponad 600 tys. osób pozwala sądzić, że na wyczucie rytmu wpływa niemal 70 genów. Pełnią one jednocześnie inne, różnorodne role - odpowiadają za rozwój mózgu, koordynację ruchową, sprawność słuchową, chodzenie, oddychanie czy działanie rytmów dobowych.
Autorzy artykułu, który ukazał się na łamach periodyku "Nature Human Behaviour" zidentyfikowali aż 69 miejsc w genomie, które wpływają na wyczucie rytmu człowieka.
Wskazane przez nich geny pełnią jednocześnie istotne role w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego. Biorą udział m.in. we wczesnym rozwoju obszarów mózgu odpowiedzialnych za koordynację ruchową, zdolności słuchowe.
"Za wyczucie rytmu nie odpowiada pojedynczy gen; na tę zdolność wpływa wiele różnych genów" - mówi współautorka badania prof. Reyna Gordon z Vanderbilt University.
Dodaje ona, że "zdolność do stukania, klaskania i tańczenia w rytm muzyki znajdują się w samym centrum muzykalności człowieka".
Dalsza analiza wskazała kolejne zależności. Okazało się, że geny wyczucia rytmu są powiązane też z innymi procesami, w tym z chodzeniem, oddychaniem, a także cyklami dobowymi.
"Ta praca kładzie podwaliny od zrozumienie biologii muzykalności i jej powiązań z innymi ludzkimi cechami" - stwierdza współautorka odkrycia, prof. Lea Davis.
Badacze doszli do swoich wniosków po przeanalizowaniu informacji genetycznej ponad 600 tys. osób - klientów firmy 23andMe (oferującej testy genetyczne), którzy wyrazili zgodę na udział również w tym projekcie.
"Potężna liczba dobrowolnych uczestników oznaczała unikalną możliwość wychwycenia nawet słabych genetycznych sygnałów. Uzyskane wyniki oznaczają duży krok w stronę naukowego zrozumienia związków między muzykalnością i genetyką" - mówi dr David Hinds, ekspert z 23andMe.