Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) opublikowało najnowsze, ostre jak nigdy dotąd, zdjęcie Mgławicy Tarantula, najbardziej spektakularnego obiektu w Wielkim Obłoku Magellana, galaktyce sąsiadującej z naszą Drogą Mleczną. Obraz odległego od nas o 160 tysięcy lat obszaru uzyskano z pomocą VLT Survey Telescope w Obserwatorium Paranal w Chile. Na zdjęciu poza Mgławicą Tarantula widać jeszcze szereg gromad gwiazd, świecące obłoki gazu i pozostałości po wybuchach supernowych.
Tarantula, znana też jako 30 Doradus, jest najjaśniejszym i najbardziej energetycznym obszarem gwiazdotwórcznym w Grupie Lokalnej galaktyk. Rozciąga się na ponad 1000 lat świetlnych i jest widoczna w gwiazdozbiorze Złotej Ryby na niebie południowym. Mgławica jest częścią Wielkiego Obłoku Magellana, galaktyki karłowatej, która mierzy około 14 000 lat świetlnych. W centrum Tarantuli widać olbrzymią gromadę gwiazd NGC 2070 - obszar gwiazdotwórczy, którego gęste jądro, R136, zawiera jedne z najmasywniejszych i najjaśniejszych gwiazd, jakie znamy. Na blask Mgławicy Tarantula po raz pierwszy, w 1751 roku zwrócił uwagę francuski astronom Nicolas-Louis de Lacaille.
W Mgławicy Tarantula widać też znacznie starszą gromadę gwiazd Hodge 301, w której według szacunków jako supernowe wybuchło co najmniej 40 gwiazd. Przykładem pozostałości po supernowej jest superbąbel SNR N157B, który otacza otwartą gromadę gwiazd NGC 2060. Tę gromadę jako pierwszy zaobserwował w 1836 roku brytyjski astronom John Herschel, gdy z pomocą 18,6-calowego teleskopu prowadził obserwacje na Przylądku Dobrej Nadziei w Afryce Południowej.
Na obrzeżach Mgławicy Tarantula, na dole po prawej stronie, można zidentyfikować położenie słynnej supernowej SN 1987A. Przesuwając się w lewo dostrzegamy jasną gromadę otwartą NGC 2100, widoczną jako jasny zbiór niebieskich gwiazd otoczonych przez gwiazdy czerwone. Tę gromadę odkrył w 1826 roku szkocki astronom James Dunlop. Obserwacje prowadził w Australii, z pomocą samodzielnie zbudowanego 9-calowego teleskopu. W centrum zdjęcia widać z kolei odkrytą przez Herschela gromadę gwiazd i mgławicę emisyjną NGC 2074. Jest tam charakterystyczna, ciemna, pyłowa struktura o kształcie konika morskiego, zwana "Końskim Łbem w Wielkim Obłoku Magellana".
Zdjęcie wykonano z pomocą specjalnie zaprojektowanej 256-megapikselowej kamery OmegaCAM na teleskopie VST. Utworzono je z obrazów uzyskanych przez OmegaCAM w czterech różnych filtrach barwnych, w tym takim, który wybiera pochodzące od zjonizowanego wodoru promieniowanie czerwone.