Możliwe, że epidemia pryszczycy dotarła już do Łotwy. Tamtejsze służby weterynaryjne prowadzą kolejne testy na krowach z farmy w Maliena, odległej o 200 na wschód od Rygi.
Dwa pierwsze badania nie wykazały zakażenia wirusem. Na wszelki wypadek wokół farmy wyznaczono 3-kilometrową strefę ochronną. Epidemia pryszczycy zaczęła się w połowie lutego w Wielkiej Brytanii gdzie zanotowano 1372 ogniska choroby, a następnie, choć w znacznie mniejszej skali, pojawiła się we Francji (2 ogniska), Holandii (25) i Irlandii (1).
Wirus, który gnębi Europę po raz pierwszy pojawił się w 1990 roku w Indiach. Jest to szczep PanAzjatycki, który rozprzestrzenia się z olbrzymią prędkością. Odpowiada dwóm trzecim zachorowań na pryszczycę na całym świecie. W ciągu dziesięciu lat, wirus pojawił się w Turcji, Grecji, na Bałkanach, w Nepalu, Bangladeszu, Bhutanie, południowo-wschodnich Chinach i na Tajwanie. W marcu 2000 roku choroba wybuchła w Japonii, później w Mongolii, Laosie, Kambodży, Malezji i na Dalekim Wschodzie Rosji. W sierpniu odnotowano ogniska choroby w Afryce Wschodniej i w indyjskim mieście portowym na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego. Prawdopodobną przyczyną choroby była karma dla świń przywożona z Azji. Również pasza jest przyczyną epidemii przetrzebia europejskie stada. Ten szczep wirusa oficjalnie nazywany jest PanAzjatyckim FDM-O. PanAzjatycki od regionu, w którym pojawił się po raz pierwszy. FDM od angielskiej nazwy pryszczycy – "food and mouth desease", a "O" odnosi się do jednego z siedmiu rodzajów wirusów tej choroby, jest to pierwsza litera północno wschodniego regionu Francji – Oise – gdzie pojawił się praprzodek obecnego wirusa. Jednak wirus, który zaatakował w Europie jest bardziej zakaźny i niebezpieczny.
10:30