Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) opublikowało najnowsze zdjęcie teleskopu VISTA, pokazujące w świetle podczerwonym widoczną w gwiazdozbiorze Skorpiona mgławicę NGC 6357 – zwaną też Mgławicą Homar. Ta nazwa wiąże się z kształtem tego kosmicznego żłobka, obserwowanego w świetle widzialnym. Najnowsze zdjęcie pokazuje dramatyczną różnicę obrazów świecących obłoków gazu i pasm pyłu otaczających gorące, młode gwiazdy, wykonywanych w świetle widzialnym i podczerwieni.

REKLAMA

Położona 8 tysięcy lat świetlnych od nas Mgławica Homar to rejon wypełniony olbrzymimi obłokami gazu i pasmami ciemnego pyłu. W obłokach tych powstają gorące, masywne gwiazdy, których jasne, biało-niebieskie światło można obserwować w zakresie widzialnym.

Zaprezentowane zdjęcie wykorzystuje obserwacje w zakresie promieniowania podczerwonego, wykonane z pomocą należącego do ESO teleskopu VISTA (Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy) w Obserwatorium Paranal w Chile. To niewielki fragment olbrzymiego przeglądu nieba, zwanego VISTA Variables in the Vía Láctea (VVV), który zbiera informacje na temat centralnej części Drogi Mlecznej, zmierzające do stworzenia mapy struktury naszej galaktyki i wyjaśnienia, w jaki sposób powstała.

Porównanie tego nowego zdjęcia z obrazem w świetle widzialnym takim, jak zdjęcie uzyskane przez 1,5-metrowy duński teleskop w La Silla, pokazuje dramatyczną różnicę, ponieważ promieniowanie podczerwone może znacznie głębiej penetrować pył, którym przesłonięty jest obiekt. Można ten nowy obraz porównać do "odkurzenia" Mgławicy Homar.

Jedną z młodych, jasnych gwiazd w NGC 6357, znaną jako Pismis 24-1, uważano za najbardziej masywną znaną gwiazdę, dopóki nie okazało się, że jest zbudowana z co najmniej trzech wielkich, jasnych gwiazd. Każda z nich ma masę poniżej 100 mas Słońca i nadal może być uważana za gwiazdę wagi ciężkiej. To jedne z najbardziej masywnych gwiazd w Drodze Mlecznej. Pismis 24-1 jest najjaśniejszym obiektem w gromadzie gwiazd Pismis 24, zgrupowaniu gwiazd, które przypuszczalnie uformowały się w obszarze NGC 6357 w tym samym czasie.

Na podstawie informacji prasowej ESO