Odkrycie, dokonane przez międzynarodowy zespół prowadzony przez astronomów z Brazylii, pokazuje jak nasza gwiazda może wyglądać, gdy będzie niemal dwukrotnie starsza, niż teraz. I okazało się, że może wyglądać niemal tak samo, jak obecnie. Zidentyfikowana i zbadana z pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) gwiazda HIP 102152 znajduje się 250 lat świetlnych od Ziemi, atronomowie sugerują, że może wokół niej krążyć skalista planeta.
Astronomowie obserwują Słońce za pomocą teleskopów zaledwie od 400 lat - to niewielki ułamek wieku naszej gwiazdy, sięgającego 4,6 miliarda lat. Ewolucję Słońca można badać właściwie tylko na podstawie obserwacji podobnych do niego gwiazd na innych etapach rozwoju. Z pomocą teleskopu VLT, znajdującego się w Europejskim Obserwatorium Południowym w Chile zidentyfikowali właśnie gwiazdę, która jest praktycznie identyczna tyle, że starsza o 4 miliardy lat.
Zespół zbadał dwie słoneczne bliźniaczki - jedną, o której myślano, że jest młodsza niż Słońce (18 Scorpii), drugą, co do której spodziewano się, że jest starsza (HIP 102152). Wykorzystano spektrograf UVES na teleskopie (VLT) w Obserwatorium ESO Paranal, aby rozdzielić światło na barwy składowe, co pozwala między innymi na bardzo szczegółowe badanie składu chemicznego gwiazd. Okazało się, że HIP 102152 w konstelacji Koziorożca jest najstarszą znaną słoneczną bliźniaczką. Jej wiek szacowany jest na 8,2 miliarda lat. 18 Scorpii rzeczywiście jest młodsza, ma około 2,9 miliarda lat.
Podczas badań dokonano znaczącego odkrycia, dotyczącego chemicznego składu podobnych do Słońca gwiazd. Do tej pory zastanawiano się dlaczego Słońce ma stosunkowo niewielką zawartość litu, trzeciego pierwiastka w układzie okresowym, który został wytworzony podczas Wielkiego Wybuchu razem z wodorem i helem. Nasza gwiazda ma obecnie zaledwie 1% zawartości litu występującego w materii, z której powstała. W młodszych gwiazdach zawartość litu jest znacznie większa. Teraz okazało się, że w HIP 102152 litu jest jeszcze mniej. Wyraźnie widać, że z wiekiem gwiazdy tracą swój lit i jego poziom w Słońcu jest zupełnie normalny.
Zauważono, że podobnie, jak w przypadku Słońca, w HIP 102152 występuje podobny niedobór pierwiastków, które występują w meteorytach na Ziemi. To wskazuje, że i HIP 102152 może mieć skalistą planetę typu ziemskiego. Takie planety, formując się zagarniają te pierwiastki z dysku okrążającego gwiazdę. Na istnienie takiej planety wskazuje też analiza prędkości radialnych gwiazdy, wykonana z pomocą należącego do ESO spektrografu HARPS. Wynika z niej, że w strefie zamieszkiwalnej wokół gwiazdy nie ma olbrzymich planet. To pozwala na pojawienie się tam potencjalnych planet typu ziemskiego, które w sąsiedztwie wielkich planet uległyby rozerwaniu.
Na podstawie informacji prasowej ESO.