150 lat temu przyszedł na świat Alois Alzheimer, niemiecki psychiatra i neuropatolog. To on jako pierwszy opisał chorobę którą stała się jedną z największych bolączek starzejących się społeczeństw.
Alois Alzheimer urodził się 14 czerwca 1864 w bawarskiej miejscowości Marktbreit. Był synem notariusza Eduarda Alzheimera i Therese z domu Busch. Studia medyczne rozpoczął w 1883 roku w Berlinie, studiował także w Tybindze, a następnie w Wuerzburgu. Pracował w zakładzie psychiatrycznym we Frankfurcie, a później w klinice psychiatrycznej w Heidelbergu. W kolejnych latach w Monachium i we Wrocławiu. Od 1912 r. kierował Katedrą Psychiatrii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz tamtejszą kliniką psychiatryczną.
W 1894 Alzheimer ożenił się z wdową Nathalie Geisenheimer, z domu Wallerstein (1860-1901). Miał z nią troje dzieci, w tym dwie córki: Gertrud i Marie. Zmarł 19 grudnia 1915 roku we Wrocławiu w wieku 51 lat.
Swoją najsławniejszą pacjentkę, wówczas 51-letnią Auguste Deter Alzheimer poznał 25 listopada 1901 roku w zakładzie psychiatrycznym we Frankfurcie. Kobietę przywiózł jej mąż, którego zaniepokoiły zmiany w jej zachowaniu. Stała się chorobliwie zazdrosna, nie rozpoznawała członków rodziny, nie była w stanie wykonywać prostych domowych czynności, chowała przedmioty i nie potrafiła ich znaleźć, czuła się śledzona. Alzheimer stwierdził, że nie orientuje się ona w czasie ani w przestrzeni. Straciła pamięć krótkotrwałą. Nie była sobie w stanie przypomnieć prawie żadnych szczegółów własnego życia, a na zadawane pytania często odpowiadała bez związku.
Podobne objawy demencji Alzheimer obserwował już wielokrotnie, jednak zwykle występowały u osób w wieku co najmniej 70 lat. Dlatego poświęcił swojej pacjentce wiele uwagi, rozmawiając z nią przez kilka tygodni. Wiele razy powtarzała "ach Gott" (o Boże). Mówiła też "można by powiedzieć, że sama się zagubiłam" (ich habe mich sozusagen selbst verloren). Po śmierci Auguste Deter Alzheimer zbadał jej mózg pod mikroskopem. Odkrył charakterystyczne zmiany, świadczące o zwyrodnieniu - obecność blaszek beta-amyloidu oraz splątków neurofibrylarnych w komórkach nerwowych.
Gdy 3 listopada 1906 roku Alzheimer przedstawiał przypadek Auguste Deter na posiedzeniu Towarzystwa Neuropsychiatrii Południowo-Zachodnich Niemiec w Tybindze, mówił o "chorobie zapominania" ("Krankheit des Vergessens"). Nazwa "choroba Alzheimera" została przyjęta oficjalnie w roku 1967 na kongresie w Lozannie.