Leniwce, słynne z powodu swego niezwykłego trybu życia i tego, że się nie przemęczają, bardzo mało jedzą i spalają bardzo mało energii - donoszą naukowcy z Uniwersytetu Wisconsin-Madison. Wyniki ich badań, opublikowane na łamach czasopisma "American Naturalist" wskazują, że wybór trybu życia jest dla tych zwierząt koniecznością, związaną ze środowiskiem, w jakim przyszło im żyć.
Naukowcy podkreślają, że choć drzewa zajmują znaczącą część lądów na Ziemi, bardzo mała liczba zwierząt prowadzi życie w koronach drzew i żywi się wyłącznie ich liśćmi. Takimi zwierzętami są właśnie leniwce, których tryb życia ściśle się z taką dietą i miejscem zamieszkania wiąże.
To najrzadziej spotykany u kręgowców tryb życia - mówi pierwszy autor pracy, profesor Jonathan Pauli. Jeśli weźmiemy pod uwagę zwierzęta, które żywią się głównie liśćmi drzew, to zwykle mieszkają na lądzie i są znacznie większe, jak łoś, czy jeleń. Jeśli zaś żyją w koronach drzew, jak ptaki, są przeciętnie znacznie mniejsze i liści nie jedzą - dodaje. Badacze z Uniwersytetu Wisconsin-Madison postanowili sprawdzić, na czym polega wyjątkowość leniwców i dlaczego inne zwierzęta nie idą ich śladem.
Większość lądu na Ziemi jest zalesiona, ale dieta oparta wyłącznie na liściach drzew jest bardzo mało energetyczna - tłumaczy Pauli. To właśnie dlatego tryb życia leniwców się nie upowszechnił. Inne zwierzęta nie zdecydowały się podobnym, dietetycznym ograniczeniom poddawać. Same leniwce, by sobie w takich warunkach poradzić, musiały wyewoluować pewne szczególne cechy, kończyny, umożliwiające swobodne zwisanie, mniejszą wagę ciała, a także - a może nawet przede wszystkim - bardzo wolną przemianę materii.
Badacze z Wisconsin dokonali pomiarów energii, wydatkowanej przez dwu- i trójpalczaste leniwce. Ten drugi gatunek, wyjątkowo dobrze przystosowany do panujących na jego terenie warunków, okazał się prawdziwym rekordzistą. Leniwce trójpalczaste spalają dziennie przeciętnie zaledwie... 110 kalorii - tyle, ile ma pieczony ziemniak. Tak oszczędnego trybu życia nie prowadzi żaden inny ssak. Wniosek jest prosty - jeśli leniwiec chce żyć tak, jak jego przodkowie, musi się lenić. Nie ma innego wyjścia.
