85 lat temu - 23 stycznia 1927 r. - rozpoczął się w Warszawie pierwszy Konkurs Chopinowski. Od tego czasu ewoluował. Choć jednak zmieniały się sposób kwalifikacji uczestników, liczba laureatów, a także częstotliwość organizowania konkursu i miejsce jego przeprowadzania, wciąż pozostaje on jednym z najważniejszych kulturalnych w naszym kraju.
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina jest jednym z najstarszych konkursów muzycznych na świecie. Jest też jednym z niewielu konkursów monograficznych - wykonywane są wyłącznie utwory jednego kompozytora. Uważany jest za jeden z najbardziej prestiżowych - wygranie lub otrzymanie jednej z nagród w Konkursie Chopinowskim otwiera drogę do światowej kariery.
Inicjatorem konkursu był wybitny polski pianista, pedagog i kompozytor prof. Jerzy Żurawlew (1886-1980). Żurawlew studiował fortepian u słynnego chopinisty Aleksandra Michałowskiego, którego z kolei w tajniki gry Fryderyka Chopina wprowadził jeden z najznakomitszych uczniów kompozytora, Karol Mikuli.
Po skromnych początkach w 1927 r., kiedy do konkursu przystąpiło 26 pianistów z ośmiu krajów, impreza z biegiem lat rozrosła się. Rekord zanotowano podczas XV Konkursu w 2005 r., kiedy zgłosiło się 350 kandydatów, a ostatecznie wystąpiło 257 z 35 krajów. Wiek uczestników na ogół wahał się od 18 do 29 lat, choć w poszczególnych konkursach istniały pod tym względem różnice, bowiem zasady dotyczące wieku uczestników również zmieniały się.
Podczas I Konkursu Chopinowskiego jury składało się wyłącznie z przedstawicieli polskiego środowiska muzycznego. Przy organizowaniu następnych konkursów do zespołu oceniającego zapraszano wybitnych muzyków, pianistów także z zagranicy.
I Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1927 r.) wygrał Lev Oborin (ZSRR). Laureatami I nagrody byli też m.in. Maurizio Pollini (Włochy, 1960), Martha Argerich (Argentyna, 1965), Garrick Ohlsson (USA, 1970), Yundi Li (Chiny, 2000). Ostatni XVI Konkurs Chopinowski wygrała Rosjanka - Julianna Awdiejewa.