Analizy genetyczne mogą znaleźć zastosowanie w badaniu wieku starodruków – do takiego wniosku doszedł biolog, a zarazem miłośnik literatury, z Uniwersytetu Pensylwanii.
Amerykański genetyk i zapalony historyk literatury zauważył, że komputerowe metody analizy mutacji kodu genetycznego mogą być wykorzystane także dla oceny wieku starodruków. Drewniane i miedziane płyty drukarskie były kiedyś używane przez wiele lat i stopniowo ulegały kolejnym uszkodzeniom. Na tych z drewna pojawiały się drobne pęknięcia, na miedzianych zaś – rozmazywały się kontury.
Ten fakt wykorzystuje nowa metoda, która na podstawie analizy zmian jakości druku pozwala ocenić, jak wiele czasu mogło upłynąć między dwoma wydrukami wykonanymi przy pomocy tej samej płyty.
Zdaniem ekspertów, ten stosunkowo prosty pomysł może zrewolucjonizować wiedzę na temat wieku starodruków. Sam badacz chce w pierwszej kolejności poddać badaniom egzemplarze dzieł Szekspira i grafiki Rembrandta.