Pierwszy raz od 1882 roku zostaną zbadane relikwii bł. Salomei, które znajdują się w kościele krakowskich franciszkanów. Szczątki zbada powołana przez abp. Marka Jędraszewskiego komisja złożona z duchownych i lekarzy.
Salomea zmarła w Skale koło Ojcowa 750 lat temu w założonym przez siebie pierwszym klasztorze klarysek na ziemiach polskich. Na własną prośbę została pochowana w kościele franciszkanów w Krakowie. Jej ciało najpierw spoczywało w nawie głównej świątyni. Po beatyfikacji zostało przeniesione do specjalnie jej poświęconej kaplicy i umieszczone w głównym ołtarzu. Relikwie Salomei przechowywane są w niewielkiej trumience zrobionej ze złoconej blachy.
Na blasze znajdują się ażurowe ozdoby srebrne: z przodu orzeł polski w jednej łapie trzyma lilię z wieńcem, a w drugiej berło z koroną królewską. Na czterech rogach figury przedstawione są cztery cnoty: sprawiedliwości, nadziei, cierpienia i wiary.
Po rekognicji (rozpoznaniu, badaniu, potwierdzeniu tożsamości-red.) część relikwii na jesieni, w bliskości wspomnienia liturgicznego Błogosławionej, przypadającego 19 listopada, trafi do klasztorów klarysek polskich, które powstały w XX w., do Miedniewic, Skaryszewa, Zamościa i Sandomierza - powiedział o. Piotr Bielenin, gwardian klasztoru.
Salomea Piastówna urodziła się w 1211 r. w Krakowie. Była córką księcia małopolskiego Leszka Białego z dynastii Piastów i ruskiej księżniczki Grzymisławy Rurykowicz. Salomeę ochrzcił kronikarz, biskup krakowski Wincenty Kadłubek.
Salomea - zgodnie z przekazami - była żoną władcy węgierskiego Kolomana Halickiego w dziewiczym małżeństwie. Po śmierci Kolomana (zmarł w 1241 r. w wyniku ran odniesionych w bitwie nad rzeką Sajo) wróciła z Węgier do Krakowa. W 1245 r. w Sandomierzu przyjęła habit klaryski, a jej brat Bolesław Wstydliwy ufundował pierwszy klasztor klarysek w Polsce - w Zawichoście (tu sprowadził klaryski z Czech) koło Sandomierza, przeniesiony potem - w obawie przed najazdami Tatarów - do Skały koło Ojcowa.
(j.)
