Piotr Gliński. Wicepremier i minister kultury - znany ze swojego zamiłowania do ekologii

Gliński pracuje w Zakładzie Społeczeństwa Obywatelskiego IFiS PAN; jest też kierownikiem Katedry Socjologii Struktur Społecznych Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku. W pracy naukowej specjalizuje się w badaniu ruchów społecznych, socjologii kultury i społeczeństwa obywatelskiego, a także w kwestiach społecznych aspektów ochrony środowiska.

W 1986 r. współorganizował sekcję prognozowania społecznego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W latach 1995–1997 był skarbnikiem PTS, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tej organizacji, a w latach 2005–2011 zajmował stanowisko jej przewodniczącego. W drugiej połowie lat 90. działał w Wyborczej Koalicji Liderów Ekologicznych, z jej ramienia kandydował bez powodzenia w wyborach parlamentarnych w 1997 r. z listy Unii Wolności. Był członkiem tej partii od 1998 r. do 2000 r. W 2003 r. brał udział w tworzeniu partii Zieloni 2004, do której jednak nie przystąpił.

W 2010 r. prezydent Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju.

Pierwszy raz jego nazwisko stało się szerzej znane 1 października 2012 r. Prezes PiS Jarosław Kaczyński wystąpił wówczas z inicjatywą utworzenia rządu pozaparlamentarnego, a prof. Glińskiego przedstawił jako kandydata na premiera. Zapowiedział też zgłoszenie wniosku o konstruktywne wotum nieufności wobec rządu Donalda Tuska.

Do złożenia takiego wniosku doszło 11 lutego 2013 r. Klub PiS od początku chciał, by głos w debacie nad tym wnioskiem w Sejmie mógł zabrać także Gliński, ale marszałek Ewa Kopacz uznała, że nie pozwala na to regulamin Sejmu.

Doszło wówczas do nietypowej sytuacji. Gliński swoje wystąpienie programowe przedstawił w jednej z sal sejmowych, na dwie godziny przed debatą, a potem w trakcie debaty, na sali plenarnej, fragment tego wystąpienia odtworzył z tabletu Jarosław Kaczyński, który wystąpił w imieniu wnioskodawców.

Ostatecznie 8 marca 2013 r. Sejm odrzucił wniosek PiS. Prof. Gliński kontynuował jednak współpracę z tą partią. Latem 2013 r. prezes Kaczyński uznał, że profesor byłby świetnym kandydatem na prezydenta Warszawy w razie ewentualnego odwołania Hanny Gronkiewicz-Waltz. Ostatecznie w październikowym referendum prezydent stolicy obroniła swoje stanowisko.

Gliński w lutym 2014 roku stanął na czele nowo powołanej Rady Programowej PiS. Kilka miesięcy później 26 czerwca 2014 r. PiS złożyło kolejny wniosek o konstruktywne wotum nieufności wobec rządu Donalda Tuska, ponownie wskazując Piotra Glińskiego jako kandydata na premiera. Sejm odrzucił ten wniosek 11 lipca.

Już w 2013 r. pojawiły się w mediach pierwsze przypuszczenia, że Gliński może być kandydatem PiS w wyborach prezydenckich w 2015 r. W wywiadzie dla tygodnika „wSieci” na pytanie, czy prof. Gliński jest kandydatem PiS na prezydenta, Kaczyński odpowiedział, że na pewno profesor "jest osobą wybitną, szybko uczy się polityki i jest kandydatem poważnie branym pod uwagę".

Ostatecznie jednak kandydatem partii w wyborach prezydenckich został Andrzej Duda. Gliński wszedł zaś w styczniu 2015 r. do rady kampanii, która była częścią sztabu wyborczego Dudy.

W wyborach parlamentarnych w 2015 r. zdobył mandat poselski z okręgu łódzkiego - z pierwszego miejsca na liście PiS.

Był członkiem komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013–2014 zajmującej się katastrofą samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010 r.

Gliński urodził się 20 kwietnia w 1954 r. w Warszawie. W 1973 ukończył XXXV Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Warszawie. Studiował w Instytucie Nauk Ekonomicznych oraz w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując w 1978 magisterium w zakresie ekonomii.

Piotr Gliński jest żonaty, ma jedną córkę. Jest bratem reżysera Roberta Glińskiego.

^(mpw)